Het werd al donker
Over te lange wegen
zwierf ik door Stappegoor
moe en alleen
Er was een korter pad
naar huis, dat wist ik
zeker als verkenner
maar twee te grote jongens
van de boerderij schopten me
terug, stadskind in uniform
en dreigden met de hond
Het werd al donker
niemand zag mij
niemand om te helpen
Ik was moe en alleen
in mijn verdriet
| |
| |
| 1963, het twaalfde jaar |
| Amsterdam, 6 mei 2017 |
| Bundel Stempels Maskers |
