Zywa
Blakerdeeg
Mijn goede bedoelingen zijn onbestelbaar
en gebroken teruggekomen, ze plakken
aan mij als een mislukte taart
vastgekoekt aan het bakblik
in een oven die te heet is ingesteld
Bikkelhard blakerdeeg
Na weken poetsen blijven de krassen
jeuken in mijn ziel, ze schreeuwen
om aandacht en erkenning
In de stationshal luister ik uren
naar het pianospel, de berichten
en het ritselen
van de bestemmingsborden
die me geen richting wijzen
voor een reis
naar een betere wereld
verbeterbaar met mensen
zoals ik, vreemden
Thuis houd ik de gordijnen gesloten
de muren hebben geen ramen
en er is niets dat ik wil zien
|