Ik heb twee volle dozen post
en een la met oude spullen
een herfstblad uit 1989
de vleugels die mama me aandeed
om te zien wat ik moest zijn

en een paar restjes van haar stem
uit de verstolen momenten
dat ik mijn adem inhield
om de geheimen te horen
die ze onderaan de trap besprak

Ik ruik weer wat ik wilde
heel de dag haar liefde
en dat ze dan gelukkig was
maar ik had een engel moeten zijn
om dat voor elkaar te krijgen

Alleen deze spullen zijn gebleven
steeds weer meeverhuisd
naar een nieuwe versie van mezelf
Soms snuif ik eraan, lees antwoorden
van toen en vind vragen voor nu

Werken voor een huis dat groter is
dan een paar bedden en een fornuis

en voor schoonheid
die je verzoent met het leven

Later de erfstukken
in het mooiere huis

van je kinderen, maar hun kinderen
halen hun schouders op

Hun huis zit al vol
met gemakken, kussens

op kussens, gordijnen over gordijnen
overal apparaten en ach

die oude spullen, even
pronken en spelen ze ermee

als ze daar tijd voor hebben