In voor- en tegenspoed
vraag ik en vraag ik
om de kennis van het al
de clichés en mezelf
om het aardse paradijs

te begrijpen
Keer op keer kies ik opnieuw
word ik ouder en wijzer
bereid om de prijs te betalen
tenzij erom vragen volstaat

De jaren van saaie, saaie
schooluren van staren en staren
naar kale muren en het plafond
zijn erin veranderd dat ik mezelf laat zien
door te vragen en te vragen
en te leren en te leren

wat wanneer te doen, misschien
kan ik beter afwachten en blijven
of een afslag nemen en weggaan
niet alleen afhankelijk zijn
van het toeval, maar zelf besluiten

Ik praat en praat
met een meisje zoals ik
We praten diep en oppervlakkig
en zijn het over onszelf eens
met de gezegden op de muur

We vragen en vragen
naar de wie's en de waar's
wat beleefd is, wat de regels zijn
wat je wel en niet moet doen, en hoe
het zit met de problemen in ons hoofd

In de tussentijd speel ik
elke dag piano
Het heelal wachtte en wachtte
op mijn vraag, mijn vraag
dus stelde ik die, en nu loop ik en loop ik

om mijn vrije uren te besteden
aan spelen en spelen op de piano's
in het magazijn van een distributiecentrum
Ik speel en speel
in een paradijs

Als je niet wilt deugen
in de ogen van je ouders
zuchten ze
och, wat moet

er van jou terechtkomen?
Anderen zijn harder, ze schelden
je uit en eisen respect
voor het gezag

van geloof en gewoonten
Ze vinden je een nihilist
omdat ze je niet begrijpen
en omdat jij het wel begrijpt

kun je hen niet tegenspreken
Maar je probeert het
uit te leggen -- hoe nihil ook
de regels zijn, één is er toch:

doe de anderen niet tekort

Met schoonschrift, sommen en verhalen
ben ik de wereld aan het verkennen
zes dagen per week aan een klaptafel

met inktpot, en thuis met Jules Verne
spelletjes en fantasie, ijsbloemen
op het raam en een kruik in bed

Af en toe ruzie, maar vrede
op aarde en voor later de taak
om daaraan bij te dragen, zoals pap

's Ochtends bezorgen we in pyjama
met lege conservenblikken
op grote aanhangers gasflessen

en bulktanks in heel het land
tussen de bedden. We leren hoe
het moet, eerst de ambachten

hoogstens elf, en dan het succes
waar iedereen beter van wordt
Het is allemaal niet zo moeilijk

wanneer je jong bent. En het wilt
En heel veel nog niet weet
En hoofdzaken voldoen, zoals voor pap

Het is een andere buurt
achterom op de plaats
geen theater meer, maar huiswerk

met rapportcijfers en wereld-
literatuur in de wandkast
Ik leef er vele levens

binnenshuis in de verhalen
muziekkamers en museumzalen
die zich bij abonnement uitbreiden

in het paleis van mijn brein
Alle geheimen wil ik ontdekken
de eeuwig zingende bossen

door en door kennen, de gave
des onderscheids ontvangen
en daarmee gelukkig zijn

ervaren hoe te leven met alles
wat ik weet, want ik weet
goed dat liefde alles is

Beneden in het duizendblad
eten de prinsen en prinsessen
groene, gele en rode appels
(peuters krijgen appelmoes)

de hele dag door delen leraren ze
rond, ze stellen vragen en oefenen
antwoorden, steeds iets nieuws
onder de zon, en daarna slapen
onder de maan en de sterren

Mijn hoofd is een stolp
om mijn levensboom
dichte kruinschermen
een oeroude stam

Van jongsafaan hang ik
mijn takken vol appels
tot ze niet meer kunnen
en bezwijken onder de last
of breken van ouderdom

Ja, ik ben oud geworden
zoekend naar verbindingen
raak ik steeds vaker de weg kwijt
(en ik eet weer appelmoes)