Alleen als ik niet oplet
zie ik mijn gedachten
weerspiegeld in de wereld
en mezelf als een volle maan
in het licht van de mensheid
met hier en daar wat vlekken
van mankementen, bloed-
krimp en onbekwaamheid
en schaduwen van dikdoenerij
dan weet ik mij zo licht
alsof ik de zon ben
alsof ik het ben
die de manen laat schijnen
en de meeuwen dag
doet krijsen op de gracht
Alleen nu ik oplet, zie ik
de manen van mijn leven
we zijn oud
mijn gedachten en ik, mijn wereld
van nieuwe tot oude maan