| Home |  |  | 5-7-5 |
| Penseel | PuimPuin | Regen | Liefdes |
| Verdicht | Trekvogels | Alsloos | Foto |
Nooit wou ik van iemand iets verdragen
behalve van mijzelf, het allerliefste
was ik lui en als ik ooit een keer
een beetje hielp dan keek echt iedereen
mij verwonderd aan -- ik zie de tijd
al komen dat geen mens zich dat herinnert
IJskoud snauwde ik mijn ouders af
eeuwig was ik ruzie aan het maken
er leek bij ons thuis altijd iets te moeten
zijn en steeds was ik dan op mijzelf
boos, terwijl er niemand boos op mij was
wat het extra moeilijk maakt helaas
dan wilde ik met rust gelaten worden
en van ellende ging ik zitten huilen --
heel de aarde is een tranendal
dat een meisje deugdzaam moet verduren
door elke dag opnieuw weer mooi te zijn
als een bloem waar mensen blij van worden
