Het is geen feest

   De lerares fluistert het nog eens in mijn oor: adem
   rustig, voel wat er loskomt en laat het gaan, een last

   die je niet zult missen, durf het te vergeten
   en blijf in je lichaam, wat er ook gebeurt


   aan opkomende tranen, zelfmedelijden
   of slaande boosheid, het is geen feest

   om te leven en een schrale troost
   dat het voorbijgaat

Maar daar kom ik niet voor
ik wil alleen maar rust in mijn leven

deze retraite heb ik hard nodig
ik kom tijd tekort

Daar mag ik nu niet over praten, ik wil niet eens
eraan denken, me concentreren

op de pijnlijke rug
die ik ervoor over heb