Langs jouw huis en mijn huis
waait de wind van anderen
met oude liedjes die we neuriën
bij het vegen van de vloer

We kijken nog een keer
naar Déjà Vu en dansen
in gedachten, in het echt
tellen we niet mee

Mijn adem is kostbaar, elke minuut
twaalf keer pijn en moeite
twaalf keer de zachte wind
die zich aanpast, die zich vlijt

om de bezige mensen
als een weten dat we bestaan --
een reikende omarming
met steeds dunnere kussen