Later misschien
vier zes acht tien
maar eerst twee
poppetjes in mijn ogen
die mij mogen

Toen hij huilde luisterde ik
Ik keek hem aan zonder iets

te zeggen, ik weet niet hoe
laat het was, of het druk was

op straat, in wat voor kamer
we zaten, ik keek en luisterde

niet langs hem heen
Zijn woorden klonken

laag en langzaam
als een bas

in mijn stilte
en later

zongen mijn vragen
als een cello mee

met zijn verhaal, vergezelden
mijn gevoelens zijn verdriet

Zo liepen wij samen door de pijn
Verder niets

Ik word wakker

in het heldere licht
van de rechterstoel
om te antwoorden
wie ik ben geweest

de afgelopen dag en
waar het mij om ging en
welke keuzes ik maakte en
het doet er niet toe

hoe tevreden ik was
met mezelf en de muziek
van complimenten voor mijn werk
en het doet er niet toe

wat ik klaar kreeg
of hoe handig ik was
in het regelen en oplossen
van mijn eigen fouten

en andermans zaken
en altijd de vraag te horen
met welke mensen ik mens was –
de aandachtige luisteraars

noteren het allemaal precies
in schoonschrift op handgeschept papier
laten het mij ondertekenen
en werpen het sierlijk weg

in het eeuwige vuur
waar wat ik naliet voorgoed verdwijnt
en het tekort van mijn daden zwart wordt
een brandmerk in mijn ziel

Wat heb je eraan mooi jong te zijn
aangekleed met fatsoen en verwachtingen

verborgen op een huurkamer
vol liefde, wachtend op een antwoord

waarom deze jaren niet bruisen
en jubelen van onsterfelijk genot

dagelijks echt
zonder spiegels

van de fantasie
van strelende handen

Ik kijk graag naar je
wil nog steeds
de handdoek wegtrekken
nat op nat in jou opgaan
Vroeger kon het vaker
altijd wel, het is bijna alles
wat we nodig hebben

Nu strelen mijn gedachten
jouw lichaam in het gouden
midden tussen verlangen
en ontvangen, tam
liggen we tegen elkaar
tot het te warm of
ongemakkelijk wordt

Mijn hand strijkt
welterusten
over jouw lieve lijn

   Als liefde alles is
en werkelijke prijs
op het eind van de reis
die onze liefde is

   Als liefde alles is
van ons, van jou en mij
dan is ze nooit voorbij
een licht in duisternis

   Als liefde alles is
en afscheid niet bestaat
je blijft, ook als je gaat
geen droefheid, geen gemis

   Als liefde alles is
om and'ren te verstaan
en dan op weg te gaan
schept dat betekenis

   Als liefde alles is
wat woord voor woord oprecht
van harte is gezegd
als een belijdenis

   Als liefde alles is
wat jij nog geven kunt
aan iedereen gegund
als jouw getuigenis

   Als liefde alles is
wat jou met mij verbindt
je ongezocht haar vindt
in de geschiedenis

   Als liefde alles is
waar elke mens in past
dan houd je in jouw hand
de hele wereld vast!

Als ik iets wil weten roep ik

iemand van het uitlegvolk
Onbekenden zijn mijn tolk
en mijn gids in het web

Wees mijn broer, mijn zus
geef mij een echte kus
We are family, we zijn dezelfde

pluimage, we vliegen samen
over het net dat ons bindt
aan wat we weten

: onze gouden regel
Hand In Hand Vertrouwen
in jezelf en in wat je doet

Ik wil zijn gezicht
mooi naar mij

het niet openscheuren
want hij kiest dit
weekend voor mij

Ik wil zijn stoppels
zijn wasverzachter

hij is zo anders
dan de mannen van mijn vriendinnen
met hun kriebelzaad

Ik wil zijn woorden
zijn ingehouden liefde

gereserveerd
voor mij onder kleren
onbereikbaarheid

Kim is logeren
heel het huis is van mij
mijn stilte mijn muziek

ik kan springen wat ik wil
heel het bed is van mij
mijn huid mijn verlangen

naar omgewoeld goed
heel de spiegel is van mij
mijn ogen mijn handen

de parels glanzen
in mijn hoven mijn vacht
in mijn ogen mijn handen

Kim is logeren
Voor het eerst zie ik mijn moeder
naakt in mijn lichaam staan

Mijn windstil hoofd
taalt niet eens naar muziek
we dwalen en kussen
dezelfde straten door

eten halve porties
van elkaar willen alles
samen delen geven
ons helemaal over

aan acht strelende
dansen met de vogels
op de bank van zand
de kaap van Ameland

drinken alle sterren op
en zwemmen dan
in spiegelwater
elkaars huid in

Onwetend voelde ik me zeker
maar nu haar later vroeger is
dan we dachten toen we tekenden
komt het ineens

aan op elke gewone dag
op wat mij tegenhoudt
lief voor haar te zijn

de liefde van mijn Ja
ik wil

Ik aarzel om dat te herhalen
Haar toestand, onze problemen
moet ik wetend vergeten
om gewone dagen

te kunnen leven, verliefd
op de veelbelovende onzekerheden
in de handen van de spring-in-'t-veld

van mijn Ja
ik wil

O lief mijn lief, het was een mooie zomer
     de bonte kleuren doven langzaam uit
De wereld wordt voor mij steeds monotoner
     en nog wat witter wordt mijn witte huid

En ook al kunnen wij nu nog maar even
     elkaar de lust van liefde geven, jij
bewaart mijn ziel voor altijd in jouw leven
     in wie jij zelf geworden bent met mij

Ik hoor jou zacht in huis van alles doen –
     onze liefde is nog net als toen
Jij let op mij en geeft me goede moed
     je geeft het najaarslicht zijn gouden gloed

De toekomst wijkt, voor eeuwig nevelig
     totdat ik veilig in jouw armen lig
waar ik mijn ogen rustig sluiten kan
     waar ik mijn ogen rustig sluiten kan

Mensen die gaan trouwen
weten al hoe het gaat:
niet vanzelf een hemel

van liefde op aarde, maar
wat dan? De hemel te heilig
en te hoog gegrepen?

Liefde een koestering?
gestold in gewoonten
van tijd tot tijd

een fontein of het zijspan
vanwaaruit we de werkelijke
heiligheid zien: de poel

van verandering, de heilhele poel
van voeden, vreten en verval?
Zijn wij liefdevol

als we het verval rekken
door elkaar te voeden
weinig aan elkaar te vreten

en elkaar vrij te laten
mislukken en groeien
van binnenuit, vanzelf?

Soms is de maan rond
soms is ze een bootje
waarop ik mee kan varen

wanneer ik ga slapen, en dan
vaar jij met me mee
naar de zon

van de volgende dag
We zwaaien naar de sterren
naar de grote en de kleine

Beer en Sirius de Hond
en we strooien kusjes
naar de mensen

met vonken in alle kleuren
van heel fijne dromen
over plezier met vrienden

die elkaar helpen, alles samen
doen, want dat ben ik
zo'n vriend, jouw vriend

Met kinderen is het anders
die moet je kansen geven

om te oefenen, ook ouders
sub's, stagiairs en natuurlijk

de mensen die verliefd zijn
of anderszins bevooroordeeld

Verder zijn de talenten verdeeld
en heeft iedereen diploma's

voor wat hij kan, nou ja
niet voor vriendschap

die krijg je, of niet
en voor zolang ze duurt

zolang je beiden eerlijk bent
over wat je voelt en nodig hebt

zolang je niet voor de ander denkt
bang om die tot last te zijn

in haar eigen leven, hoe lief ze ook is
om voor mij haar eigen behoeften

op te willen schorten, net zoals ik
zou doen voor haar, als

Weerzien zonder woorden
eerst zijn flanken aftasten

zijn handen over mijn rug
met gesloten ogen

tegen elkaar gedrukt
wie weet hoe lang

Dan met alle spieren
pratend ons blote zelf

weerspiegeld in de liefde
van elkaars ziel: we zijn

onaantastbaar sterk
(al hebben we onze twijfels)

Over de grondtonen van ademen
en eten zingen we het leven in

verschillende woorden
met dezelfde betekenis

Zaterdagochtend ontbijt
op bed, elk stukje van
mijn lichaam op de plaats

rust, geluk tot in mijn tenen
de zon straalt andante over
de vogels in de tuin en jij

zegt: je bent mooi
de olifanten kleuren
bij je huid

De bruine olifanten
op de kussens
en daar onze dans

op de foto bij de tafel
het bestaat hier en nu
tijdloos en ruim

Rusten hoef ik niet
meer dan ik nodig heb
de rest is tijdverlies

Leven is springen
en ervaringen eten:
alle dagen feest

Samen proeven en verteren
en 's avonds de maan
maar die interesseert jou niet

Bovendien is het 's winters koud
en 's zomers nog licht
wanneer ik moet gaan

slapen, de uitzonderingen
maken we ongeacht
de consequenties

voor anderen, voor
zorgeloos plezier, voluit
vierend dat we bestaan

Pas achteraf weet ik
dat een roos geluk is
en een roos zien geluk is

dat voorbijgaat, dus wil ik jou
opnieuw in mij laten opwellen
wanneer ik getroffen stilsta

voor een blozende roos
die haar bladeren opent -
niet voor mij, maar toch

ook voor mij, en ik kijk
tijdloos, gedachteloos, onbekend
met uitbottingspijn

naar de roos zoals naar jou: geluk
welt op in mijn hart en in mijn lichaam
deinen warme golven vrij naar buiten

zoals wanneer rozenblaadjes
versneld opengaan
in een euforie van geluk

More and more colours join the flag
until the whole spectrum shines like a sun
a beacon
on the troubled journey

It's just a flag
nonviolent communication
in the wind
a silent look

The pole a magic wand
a seeress, beacon
of patience
made of the right stuff

Oak and elder, willow, fig and fir
the trees of Mother Earth
beech and birch, cedar, cypress
so many more than elm and ash

A healing staff
with a robe to wear
in the colours of our soul
all colours of light

Zinloze boosheid laat ik maar
rondstormen in mijn hoofd
de deur dicht smijten

achter mijn verdriet
een weg zoeken
uit jouw onbegrip

dat ik niet verdraag
Ik lijd, wetend geen kind
te zijn, jij mijn moeder niet

die open of gesloten
mijn gezicht lezen kon
We moeten moeite doen:

getrouwde liefde, samen
onder een juk het leven door
willen gaan, niet weglopen

na de romantische jaren

Ik geef me
te lezen

dat is een daad
geen verlangen

het is overgave
geen gevaar duchten

het is delen en helen
wie we zijn

samen losmaken
wat vast zit

een band
van vrijheid

Noem ze wit of zwart
de wolken mooie woorden

en verzwijgingen
waarin ik gemakshalve blijf

staan terwijl een stap
dichterbij eenvoudig is

Ik hoef niet veel
misschien wel niets

van jou te weten
om kleur te durven

bekennen: bruin
mijn gedachten, bont

mijn gevoel, zonder roze
schaamte – mijn allerhoogste

en mooiste, eerlijke
ik, waardig voor mijzelf

en het alziende oog
van de wereld, blauw

is mijn blauw, paars mijn paars
geen goud, noch filters

Na alle jaren nog steeds
het raadsel
dat me het liefst is -
jij

Ik verbaas me vaak
over jouw beeld van mij
dat je naar me spiegelt
jouw verhaal bij mijn gedachten

woord en daad, mijn belofte
aan jou, mijn meer en minder
mooi voor jou -
mooi voor jou

door de vraag in jouw ogen
die mijn liefde begeren
en mijn naam roepen
Waar ben je?

Achteraf bedenk ik wat
het was en is: niets
valt er te redden, helemaal niets
vast te houden, alleen los
te laten wat er is

verzameld of opgesloten
in angst en pose -
mijn lichaam in vertrouwen verbonden
met de wereld, zo goed en zo kwaad
als die is, dat is alles

In zijn warme handen scheen
een zachte zon en in zijn woorden
was ik veilig, ik voelde geen grenzen
maar liefde in en uit
mijn volle glorie stromen

Is volwassen zijn je verbazen
als naaktheid niet ontwapent
en alleen tot tederheid in staat

stelt, een lichaam, een mens
noch ogen, bang, vragend
of omarmend, en ook

is volwassen zijn je eigen
weg volgend voorzien
in elkaars behoeften

niet als kinderen in elkaar
geborgen verlangen te zijn
niet enthousiast zonder maat
onuitputtelijk en onvoorwaardelijk

maar werkend, samen, samen-
werkend, de lasten en het lijden
van het leven, van jou en mij

uit liefde samen
niet voor een ander
dragen, niet voor een ander

laten staan
voor jezelf
dat willen doen

Waar ben jij?
Heksenvingermos
wijst je de weg in het bos

Ik kijk, ik reik
mijn groene handen
lekken liefde

mijn hoofd schudt zaden
de wereld in, vrienden
en vriendinnen, eet ze op

er groeien sprookjes
uit, geef ze knuffels
en tranen, waar ben jij?

Ik ben de boom van jouw ziel
die jij kunt omarmen
kom met je wang

tegen mijn buik, neem
mijn buik in jouw schoot
kom maar

helen van de striemen
van het leven, kom
zingen en springen

niet alleen ondergronds
wil ik met jou
verbonden zijn

Ik slaap op deze bank want
thuis gaat het even niet
je kent dat wel

Mijn vrienden doen
wat ze kunnen
ze helpen me

Niet zozeer om mij te helpen
maar als antwoord
op mijn onuitgesproken vraag

Het is vanzelfsprekend
dat het kan verkeren
en vanzelfsprekend

dat ik toch geborgen ben
hier, bij elkaar, hier
in dit huis

is mijn veilige vierkant, een bed
hier zijn hun reikende handen
naar mijn hand

We zitten omarmd in het bad
van onze vriendschap, ongedeerd
door de nieuwsgierigheid
van mijn familie te strelen

Jij dwaalt af
naar de ogen van mijn zus
waarin we begeerlijk naakt
zijn met een fier geslacht

Ik zie het en keer terug
je bent er weer, dichtbij
overal schikt jouw lichaam zich
zacht tegen mijn ziel, vervuld

is mijn slapende verlangen
naar jouw warme lichaam
vol van al de jaren
sinds we samen waren

en niet samen waren

Verliefd, elke keer
weer, op slag
weerloos

van jou, jouw gezicht
wie jij ook bent
wat jij ook ziet

niet mij
want dan zou ik geen tijd hebben
om dit te denken, benieuwd

hoe de spiegel werkt
en wat jij ziet
als je mij ziet

Woorden hebben we niet nodig
ik zou doof kunnen zijn
en evenzeer geraakt

opengaan van liefde
om jou te zien
leven, weerbaar

in voor en tegen

Ik weet wat er komt
en dat is fijn, ik hoef niet
op te letten, nergens
me druk over te maken

niet over mijn buik, mijn borsten
niet over wat ik doe
en wat hij wil dat ik doe
Het is allemaal bekend

de kussen, de herhaling
van strelende handen
het plagende uitstel
We kunnen ons overgeven

Ik zie zijn gezicht graag
als hij niet weet wie hij is
en ik evenmin
gedachten heb over mijzelf

als we enkel gedreven worden
en dat zien, in elkaars ogen
zonder geheimen, alleen zo
is een mens zonder geheimen
– schaamteloos

Als mensen bidden, bidden ze
om regens van rechtvaardigheid
dauwend uit de hoge hemel

die hun verlangen lessen
en hun zielen verlossen
midden in het leven

waaraan zij lijden
reikend naar een engel
van troost en bemoediging

een helpende hand
ook als die alleen helpen kan
om samen anderen te helpen

en de bloemen te begroeten
die opkomen waar het niet kon
en de bloemen te begroeten
die opkomen waar het niet kon

Ik ken de namen
en een paar foto's

van jouw vrienden, onwennig
zouden we elkaar begroeten

er zijn geen woorden voor
om jouw wonder te delen

We willen wel, maar kunnen het niet
uitleggen, we willen het niet uitleggen

omdat al tijdens het bedenken
elke aanzet jouw essentie mist

Ik moet erin berusten
in de war te zijn gebracht

getroffen
elke keer weer, en voor altijd

ben jij waar dan ook
in mijn gedachten

Jij slaapt en ik kijk --
moe, maar gelukkig
met jou, een droom
die is uitgekomen

Met jou weet ik meer
van geluk, met jou
ken ik mezelf meer
Met jou ben ik nieuw

Met jou is de wereld vol
van jouw wonder
Samen vouwen wij ons
om jou heen tot een veilig huis

waarin jij de wonderen
van de wereld ontdekt, het piepen
van de halsbandparkieten en
het tapijt van winterakoniet

En ik kijk
met jou mee, met jouw vinger
die de wereld in wijst
en dan weer naar jou

Jouw kussen druilen onder mijn huid
ze gonzen alle kanten op
Mijn armen en benen hijgen

Jouw adem voel ik fluisteren
dat ik voorgoed betoverd ben
Mijn verlangen zucht naar meer

Jouw handen klaterkletteren
ze ruisen mij helemaal natternat
Mijn zweet gutst in jouw mond

Jouw spieren dansen en dreunen
ze zwavelen onweer in mijn neus
Mijn oren suizen en sissen

Jouw bekken raast in mij
bonken vuurwerk ontploffen
opgejaagd door mijn hart

Mijn vriend, mijn vrede
met jou eet ik, drink ik --
onbekommerd om wat ik wil
eten, drinken en doen

Mijn vriend, mijn vrede
met hoe het gaat --
de hulp die ik nodig heb
en de aandacht die ik niet geef

Mijn vriend, mijn vrede
met wie ik ben, schaamtevrij --
de puberteit allang voorbij
hoef ik niets meer te verbergen

Mijn vriend, mijn vrede
Jij ziet mij, ik zie jou --
waar we ook zijn
we zijn niet alleen

Mijn vriend, mijn vrede
ik hoef je niets te geven --
ik ben er zelf, net als jij, samen
weten we wie we zijn

Grazend komt hij dichterbij
onzichtbaar voor de mensen
Alleen de vogels kijken toe

Zijn warme adem kleedt mij uit
zuigend verkent hij mijn verlangen
Ik ruik wat het met hem doet

Voorzichtig trekt hij een
voor een elk schubje van mij af
Ik laat mijn fantasie los

en volg mijn lichaam
Dit is echt, het mysterie
van de liefde, zonder een buiten

Mijn huid trilt in al
mijn organen, in elke cel
van mijn bewustzijn

Ik lees mijn naamloosheid
in zijn ogen, dit is echt
geen romantiek

Wij praten veel, kunnen het
over alles hebben, voorzichtig
geen misverstanden

wanneer het intiem wordt
en we aftasten hoe ver
we ons durven laten

kennen, hoe schaamteloos
nieuwsgierig we mogen zijn
naar wat schuilgaat

in onzekerheid, verlangend
naar de bevestiging
dat het goed is, wij

goed zijn zoals we zijn
een gemis als we zouden
wegvallen uit de aandacht

van de ander, niet meer
samen het leven
zouden vieren

Ondergronds botsen
mijn gedachten op hem
Ze scheuren vlammen

uit zijn gestalte, uit zijn stem
Ze blazen vuur in zijn huis
leggen vuur om zijn vrouw

Een keten van kraters
Aswolken over de wereld
En ik in het Stille Midden

van de catastrofen
die zijn huwelijk moeten treffen
zonder hem te deren

Hoeveel naschokken nog?
Hoeveel hitte?
Hoeveel verlangen?

Fijne bezigheden zijn genoeg
ze hoeven niet elke minuut
gedacht, en ook niet na-
gedacht, laat staan geteld

Het gewone doen
samen eten of stil
het huis vegen, luisteren
naar muziek, een lied

dat mij begrijpt
praten met een kind
wandelend de wereld
ontdekken, ik ben

gelukkiger dan ik denk
ik kan de zon zien opkomen
en dan mijn kinderen wekken
zonder een woord te zeggen