Gewoon met mij omgaan
samen eropuit en
over van alles praten

maar niet over mij
want als ik jou aan het woord laat
lijkt niets op zijn plek te blijven staan:

met vragen die ik nog niet heb
gewaagd te verkennen
beweeg je mijn gedachten

je jaagt ze uit elkaar
en verward verlaat ik jou
Laat ons toch vrienden zijn

We dronken thee zonder honing
Het gesprek vlotte niet
Wat zei je? vroeg ik
en hij zei het nog een keer

Wat zou hij bedoelen? Ik zocht
houvast en rekte het uitblijven
van duidelijke gedachten
door wat rond te kijken

In de barspiegel zag ik een draad
van mijn sjaal op mijn jas
die leek op een kras
Het heeft geen zin om te praten

als jij zo doet, dan ga ik
zei mijn vriend en hij ging
Een kwartier later stond ik op
De thee was koud geworden

Voorzichtigheidshalve
zijn mijn handen boven mij
gebonden

Ik ben mijzelf niet, een lichaam
met borsten en toegang
voor verkeerde ogen

te kijk gezet, geslagen
om mij te dwingen
te lachen

en niet te haten, want gevraagd
of ik haten wil moest ik wel antwoorden
Nee, haten wil ik niet

liefhebben is wat ik wil
Ik snikte en zij scholden
mij uit: doe dat dan!

Vroeger speelde ik met poppen
de affaires van de tantes na
ik kende hun troeven

van smachtende jaloersheid
en wraak op de duivels
die je hemels gelukkig maken
voor ze vertrekken

Nu luister ik naar liedjes liefdesverdriet
zonder antwoord, liedjes die ik ken
en mee kon zingen, maar
van binnen eten ze me op

in plaats van me houvast te geven
hoe het verder moet nu het uit is
ofschoon ik zeker van hem was
en van mezelf

O, hebben Plato en Sokrates dan gelijk
dat meneer de Liefde een jager is, mager
ongewassen en blootvoets en goed
gif kan mengen?

Verdien ik dit terwijl hij wordt vrijgepleit
omdat het geluk hem wel toevalt
maar hem altijd weer ontglipt?

Symfonie op de grens
van het leven voor het
aanschijn van de Aanwezige

Gebroken, na enkele uren
op de harde kerkbank
De geur van braaksel

een weggedragen vrouw
een vagevuur en de waanzin
van de duivel voor haar ogen

Hij danst wild stampend
als een beer om haar heen
Raak mij aan, vernietig mij

al mijn herinneringen
aan hem, vaag mij uit
de eindeloze hel van zijn liefde

voor een ander

Juffrouw Ting wil de wereld in
Huis en balkon zijn te klein
vogels kijken is frustrerend fijn
en met ons spelen en kroelen
is niet hét, we weten het wel, zo klein
zijn onze sprongen en woordenschat

Juffrouw Ting zingt Mijn Man
Ze keert miauwend de wereld om
voor Maurice Chevalier, de koning
van Spanje en de prinsen
van India en Engeland, lachend
speelt ze met hun kronen

Haar Man, ze kan niet zonder hem
Hij zit in haar huid, op haar knieën
zou ze terugkomen als ze ging

omdat hij naar haar gromt en klauwt
en stiekem zijn schatjes visiteert
Oh, zijn kracht zindert
na in elke haar die ze verliest
gloeit in haar tot op het scherpst
van elke cel zaligheid

Wrevel onbesproken
seks uitgesteld
en leuke dingen, daar
komen we niet aan toe

Even niet belangrijk
Even niet de tijd
Even niet de plaats
Even niet vanzelf

Dan maar over anderen
praten en nog wakker
in bed plannen maken
ze rondspelen

over de zachte band van mijn
eigen versie van de feiten -
een droom die te mooi is
om niet te geloven

Jij viert je eigen feestjes
met vrienden van vroeger
met zoete thee en grapjes

Ik mis je, ik troost me
met muziek en ga naar bed
Jij komt thuis, ik doe moeilijk

met woorden die niet kloppen
met mijn gevoelens, eigenlijk
heb ik geen idee

wat ik nu zou moeten
zeggen, van verwarring
lukt het me niet

om eerlijk te zijn
over mijzelf, ik praat maar
eromheen en spreek mezelf tegen

Ik ben niet redelijk, zeg jij
Ja, dat is zo
ik zou niet van jou moeten houden

Onder de groene pracht
van kroos draait de zon
weg, de vissen gaan
dood - het is natuurlijk

een wonderlijk evenwicht

Zelf zwem ik buitenstebinnen
in het warme waterfilter
van mijn zilveren en zijde-
zwarte gevoelens

om de woekerbloemen heen

De grote najaarsmaan
van mijn liefde deint
op de golven van eb en vloed
heen en weer tussen vrienden

en de nacht

Papa lag in mijn bed
lang geleden, ik bewaar dat
in het ovalen Tjoklat blik
bij mijn strogele haren

van de eerste keer
geknipt door papa
Mama stond in de keuken
Ze had haar pantoffels aan

Hij wachtte ongeduldig
op de pap en nam de schaar
Daarna was zijn pap te heet
en die van mama te koud

Daarom schoof hij door
naar mijn bord, krak
zei mijn stoel die brak
Raar maar waar

mijn pap was lekker, precies goed
precies zoals het moet, tevreden
deed papa een dutje in mijn bed
Dat was niet te hard en niet te zacht

precies goed, precies zoals het moet

De mislukking ingepakt
in dozen zonder opschrift
dozen die niets verraden

van de vijf smaken
van de liefde, haar netels
en het plakgras eromheen

Bij jouw spullen de misverstanden
de stille pijn van afstand en
niet na te vertellen grapjes

die ik meteen vergat
in mijn verlangen
naar gezelligheid

Dag dozen, dag lief
laat me nu maar
alleen met de nagedachte

Vaarwel, dit dient nergens toe
de god van adieu
bestaat niet

Geketend aan mijn blik
probeert zijn begeerte los te breken

maar mijn ogen dwingen hem
ik kleed me half uit en was hem

met ijswater tot hij gloeit en meer wil
dan trek ik op gevoelige plaatsen

haartjes uit, bewerk hem
tot het pijn doet, ik bijt

waar zijn huid dun is, lik
het bloed, wrijf zout in de wonden

sla hem van me af en wind hem op
met mijn klauwen in zijn fantasie

vlij ik me in zijn verlangen
naar het einde, ik houd hem groot

tot hij kermend zoete woorden stamelt
die mij even verzoenen

Mama vraagt er nooit naar, ze kijkt alleen maar
even naar mijn buik, ze weet wel

dat ik een leven zoals het hare niet wil
Boos ren ik door de buitenwijken

breek de regels van de gezinnen
die er wonen, ik wil niet buigen

Toch volg ik
jou, wensend

dat jij net zo goed mij volgt
en jouw kracht mij dient

Mijn geluk naast het jouwe
Mijn plezier gelijk aan het jouwe

Het is geen groot verschil, ook dan
zou ik me door jou laten nemen

en laten inpakken in gevoelens
van overgave en voldaanheid

ook dan zou ik hardlopen en ook dan
zouden de mensen mij aanstaren

De kast opruimen
het stof opvegen
en de tijd nemen

om de oude krant te lezen
met een ristretto
een tweede

omdat ik een briefje vind
dat ik ooit heb geschreven
over mijn liefde, mijn hart

Ik was jong
mijn lief had me verlaten
en het was duidelijk, hij nam

een stukje van mijn hart mee
Het overkwam me eerder
Nu zit ik hier met mezelf

en vraag ik me af hoe
mijn hart kan kloppen
met de liefdesgaten

Ik was verliefd, ik at en slurpte
je op, ik wilde meer
en meer van jou, jouw zoet
gif voor mijn nooit
bevredigde behoeften

De wereld draaide haar dagen
om ons en waaide haar winden
die me niet leken te raken
maar nu, in november
is alles toch dunner geworden:

de kussen die jij me geeft
     de tederheid die mijn verlangen voedt
          jouw begeerte in mijn bloed
               mijn huid onder jouw afwezigheid
                    en de roze wolk waarin ik woon

Er is iets mis
er ontbreekt iets
het moest groot worden
voordat ik het kon zien
en de bitterheid proeven

Wat zijn de grenzen van liefde?
Wat doe je met liefde
die terugslaat

op jezelf, retour afzender?
Moet je weggaan?
Maar hoe ga je weg

bij iemand om wie je geeft?
Je voelt de weerhaken
van je liefde snijden

in je geluk
Je voelt de pijn
van de schaafwonden

de pijn onder het bloed
van je partner
Wat kun je doen

om het beter te maken
als het niet meer past
wat je elkaar te geven hebt?

Er zijn grenzen aan liefde
aan wat je liefde vermag
als er geen bedding is

waarin ze kan stromen
zodat ze opdroogt en
jouw leven verdort

Alles is al gezegd
jij snakt naar goede tijden
net als ik
     Wil je gaan
     slapen bij vrienden?

Je bent bang
dat het niet goed komt
je zou niet weten hoe
     Je gezicht zegt: laat me
     zolang maar met rust

Blijf, we zijn getrouwd
om contact te hebben
dat is normaal
     een intieme harmonie
     van jouw en mijn normaal

Nog steeds ontdekken we
samen stukjes van de wereld
en nieuwe stukjes van onszelf
     nog steeds kunnen we verder
     groeien met elkaar

Ik wil welkom zijn
bij jou, serieus
niet alleen lieve woorden
     zeggen zonder te praten
     over wat we hebben beloofd

Ik wil meer tederheid
dan de verwenbaden
van onstuimige energie
     ik wil onze liefde
     niet klemzetten

op onbereikbare plaatsen

We zijn eerlijk
we houden het spel gaande
met ernstige gezichten
zonder te spelen dat we spelen

We zeggen hardop dat
onze verwachtingen vechten
met de feiten die we zeggen

te accepteren
en we zoeken omzichtig
bij elkaar naar vaste grond
voor onze losgeslagen ankers

De mantel van de touwen
die ons verbinden, schuurt
aan flarden
en we zoeken omzichtig

onder water
naar plaatsen om te groeien
van elkaar en met elkaar

want ons avontuur dreigt
vast te lopen in onvermogen
als een project in een eindfase
zonder eind

Kippekop kakelt alle kanten uit
want mijn man volgt weer eens
een eigen waarheid en vergeefs
zoek ik naar stilte

Zwartje zit diep in haar put
te zuchten dat ze stikt
in het donkerende donker
waar het nooit stil is

Zo gaat het niet!
Breng noten en repen chocola!
Mevrouw installeert zich
om in stilte te gaan genieten

Was het maar zo
simpel, krijst Kippekop
Kierewiet, Vetzak, Niksnut
honen ze; Stilte, Stilte, roep

ik, En nu wegwezen! Ik ga
aan iets anders denken
of gedachteloos
sporten, moe worden

Was het maar zo
simpel, krijst Kippekop
en de put kermt
en de divan snurkt

Het nachtlampje is nog aan
we zitten op bed, we kijken
elkaar aan en we kijken weg

Onze woorden zijn onzeker
zo bloot
dat ze niet kunnen liegen

maar de waarheid spreken
is te moeilijk, och
we hebben elkaar al

ontdekt, tot aan de grens
van onze schaamte
niet voor het gewone

van onze lichamen
ongeduld, desinteresse
en gemakzuchtig onbenul

maar voor het ontkennen
dat we niet voldoen
aan onze idealen

Hoe kan ik dichterbij
jou in het donker laten voelen
dat het toch wel goed is met ons?

Liefde is een keuze
je wilt bij iemand zijn
je wilt zorgen en verwennen

Liefde geeft je kracht
geeft je een heerlijk gevoel
dat is liefde en liefde

kan niemand ontbinden
het is geen contract
niemand kan het verbreken

het is geen belofte
liefde is elke dag
jouw keuze

om je te verbinden
met het vertrouwde onbekende
wonder van de ander

en samen iets te ervaren
van het heelal
van de liefde

Hij zei lieve dingen

om me te laten denken
dat hij van me hield en ik
heel speciaal voor hem was

Ik was zo jong –
beschikbaar, in zijn ogen
en in zijn handen

Eerst lief, heel lief
maar een spel
dat niets met mij te maken had

We deelden een geheim
zei hij, en ik twijfelde
tot ik het niet meer wist

Ik hoopte te ontkomen
aan de vertrouwde intimiteit
Ik droomde van liefde

Ach lieverd, ik ken je, echt
waar, ik houd van je, ik wil je
dicht bij me, we kunnen het
zo leuk hebben samen, waar
ben je, nu het moeilijk is?

Werk is geen vakantie
maar we helpen elkaar
Dat is toch okee? ja
hier is dat okee, bij mij
ben je okee als je wilt

Dus waarom niet?

Luister, doe niet zo moeilijk
jij maakt de rotzooi in huis
jij saboteert wat je afspreekt
en wat je belooft, waarom
heb ik me zo uitgesloofd

voor jou, wat verberg je
voor mij, het is niet eerlijk
wees een man en geef toe
dat ik gelijk heb
en jou kan vertrouwen

Wanneer de zon nog geen warmte geeft
sta ik op met het dekbed om me heen
en kijk ik half achter het gordijn
de straat in, de eerste mensen

lopen nergens heen, een blokje om
met honden die geuren volgen
Ik vind het altijd eng
of ze me willen bijten

Weer denk ik aan jou, aan de uren
dat ik tussen verwijten en verlangen
half achter het gordijn op je wachtte
in de vensterbank en de straat in keek

Ik kijk naar de honden en ik kijk
naar mijn lege handen
mijn wettelijk lege handen
ongeschonden, niets aan te zien

Alleen uit mijn blote hart
heb je jezelf weggebeten
Het is koud
ik trek het dekbed over me heen

Kom, dit is onze eigen film
we doen het nog een keer
over, denk ik 's nachts

na het plassen, terug in bed
blijf ik het overdoen
maar jij doet niet mee

en ligt daar maar
de slaap te slapen
die ik zo hard nodig heb

Ik wil niet vluchten
maar moeite doen, vechten
voor wie we kunnen zijn

en toch krijg ik het koud
van jou, ik bevries
van een angst die ik niet ken

Mijn hart, de vonken
van verlangen springen niet
over

Liefdes waar geen tijd voor is
geen gelegenheid of onbezonnenheid
die denkt dat alles kan

als we het niet afkeuren
en ingewikkeld maken
terwijl het eenvoudig liefde is

een streling van aandacht
het genot van contact
kussen, geen tranen

van gemis en verdriet
om onmogelijke vreugde
in stilte gehuild

tot een bad dat dagelijks
genomen en bijgevuld wordt
om de liefde te voelen

waar we van overlopen
zonder haar te laten stromen
waarheen ze wil gaan

Omdat jij graag toekijkt
bind ik jou vast
aan je verlangen

We zijn niet thuis
anderen gluren mee
langs de pilaren

Ik weet het ongezien
blind door de handdoek
waarmee ik mijn haren droog

op het terras voor mooie mensen
midden in de stad, waar schoonheid
samenkomt in de theaters voor alles

waartoe mensen in staat zijn
op de grens van de werkelijkheid
en hun tomeloze fantasie

geboeid zoals jij, jouw ogen
en handen, door bijna
aanraakbare volmaaktheid

Ze laat me kijken naar mij-
zelf in haar zwemmende blik
langzaam op en neer
over mijn lichaam, van de koude
blote voeten naar verwarde haren

Rechte schouders, naar achteren
getrokken door het plakband
dat de ellebogen op mijn rug
samenbindt, vrij zicht
op ondergoed en kippenvel

Ik besta, ik ervaar mezelf
in de tocht van de kelder
in de hoge spiegel naast haar
en in de lust van haar macht

Haar ogen duwen en knijpen
in mijn molligheid, ze happen
in mijn borsten en het puntje
van haar tong likt mijn liezen

Jongens zijn Anders, spannend
om te leren kennen, zeker
de exotische exemplaren

Ik bots met hen tot ik hier
en daar een bres kan slaan
een inkijkje, iets ontdek

en me dat eigen maak
terwijl ik toezie hoe hij
hapjes van mij proeft

We veranderen, onherroepelijk
overbruggen we verschillen en verstaan we
elkaar met minder woorden

Dat is het gevaar
Het begint met een onderwerp
waarover we zo anders denken

dat we het gaan mijden
en we passeren meer kloven
gaandeweg onbespreekbare gaten

in vertrouwd terrein
dat niet meer Anders is
maar zo eigen, dat we

het niet eens lijken
te delen
en de stukken niet meer passend krijgen

Alsof ik hem bespot heb
of De liefde, zo gewond
droomt hij mij

op snelle benen
een hindevrouw
met pijl en boog

de bevallige
evenknie van de centauren
even schuw, maar ranker

even bescheiden
maar niet belerend
even wijs, maar een vrouw

even vrij, maar onderworpen
aan zijn verlangen om mijn
verlangens te bezitten, en mij

te laten doen wat hem bevalt:
haarscherp in beeld te blijven
terwijl ik ren, smachtend

naar hem te kijken, en hijgend
verstrikt in zijn handen te blijven
kijken tot hij voldaan is

Terwijl jij kopjes klaarzet
in de keuken en het water begint
te zingen, snuif ik de geuren op
om ze te onthouden, streel ik
het warme fluweel van de divan

en voel ik de veerkracht
van jouw matras, voel ik hoe
ik me naakt als mijn hand
zou uitstrekken
op het gladde laken

Als jij dan maar niet verliefd wordt
of je gaat uitleven in een fantasie
van wat ik zou begeren, onvervuld
tot jij het eindelijk geeft, en zo
onze vriendschap beëindigt

We kennen elkaar al lang
jij weet wie ik ben
als je in mij komt
om mij, om mij
tot woning te zijn

Over de tong gaan en begluurd
worden door de mooiste meisjes
is het voordeel van de jongens
die zich lachend opwerken
ten koste van de lieve zielen
van hun voormalige vrienden

die het verraad niet begrijpen
en zich terugtrekken
in gekwetst verlangen
naar de vroegere intimiteit
toen de meisjes nog
in een andere wereld leefden

(Sommige binken overdrijven
  hun stoerheid, ze schieten
  hun doel voorbij, zo dom
  zijn ze bezig, dat iedereen
  verlies lijdt, nee, slechter
  kan een mens niet zijn)

Pas later speelde ik
zonder te acteren
de hoofdrol
in mijn leven, mijn lot

voorgesorteerd of toevallig
pech binnenin
mijn begeerde lichaam
bemind

zonder blijvende interesse
in mij, mijn aanwezigheid
mijn begerige geest
die wakker lag

van hen, hun dromen
die ik niet volgen kon
die mij versmaadden
bang

voor de moeite die het kost
om te veranderen en
niet te blijven drukken
op de blauwe plekken

Dan wil jij weglopen
me urenlang laten voelen
dat ik heel erg, nou ja
alsof jij gelijk hebt

Je trekt je los, altijd sterker
altijd aarzelend bij de deur
soms ben ik je voor, werp ik
me op jouw pimilo

rijd ik rodeo op jouw borst
kroelend en masserend
tot jij je gewonnen geeft
en ik me kan aanbieden

als spiegel
van wie jij ook bent
zodat we kunnen ontsnappen
aan onze eenzaamheid

Ik keek naar zijn handen
alsof er bloed op zat
en verwenste hem
Hij bleef rustig en las

in mijn ogen de gedaante
die hij moest aannemen
om mij voor zich te winnen
Zijn verliefdheid verlegde grenzen

We voerden lange gesprekken
en maakten toekomst-
plannen voor de wereld
zoals die behoorde te worden

met ons stralend in het midden
als een zon die niet toegejuicht
hoeft te worden, maar gewoon bestaat
om rijkelijk te delen wat hij heeft

De planeten volgen hun baan
begrip en vriendschap dalen neer
en onze handen doen het werk
Soms tot bloedens toe