Mijn dagboek is te eerlijk
om te bewaren, wat heb ik eraan

om me ongelukkig te lezen
en me suf te piekeren
over bedekte termen, turend

wat er nog te zien valt
door het matglas, schimmen
die ik overtrek met klare lijnen

van later. Het lijkt al gauw
echt, een paar strepen zijn genoeg
voor een sneeuwlandschap

dat ik kan laten ontdooien
door verder te tekenen:
weer een bladzijde, weer een dag

aan mijn leven geschreven
bloesems geschreven
op mijn pad vol doornen

in het spokenhuis
van mijn lichaam

Mijn dagboek is te eerlijk
voor jouw ogen, wat heb je eraan

om je ongelukkig te lezen
als ik er niet meer ben
Je kunt je wel troosten

met mijn feuilleton van liefde
en verbondenheid, de geuren
aan kleuren van het leven

dat ik uit alle macht wil
verlengen, maar je weet ook wel
dat er een zwaard naast mij ligt

dat ik gek word van de heksen
in mijn lichaam en de spoken
in mijn hoofd die bijzinnen schrijven

in de kantlijnen en kerven
in jouw sprakeloze ziel
in onze liefde voor altijd

in wie we zijn

Omdat ik voel dat we op afstand
nog wel van elkaar houden
durf ik het

na het rondje door de tuin
de laatste kamperfoeliegeur
en in de herfstzon

samen troebel appelsap
drinkend aan jou te vragen:
Hoe is het

nu met ons, onze liefde
hoe dichtbij zijn we nog
van hart tot hart?

Zouden we ook in hetzelfde
huis wonend andere wegen
zijn gegaan?

In welke lente zullen we
na deze winter onze kinderen
ontvangen?

De zwarte eenhoorn is hebzuchtig
de zwarte eenhoorn is ongeduldig
de zwarte eenhoorn is onbegrepen
en aangezien voor een geest
of een symbool
Ze werd gegrepen
en meegenomen door een koud land
waar mist spotprenten schilderde
van mijn woede
Niet op haar schoot rust de hoorn
maar diep in haar maanzee
waar hij groeit

De zwarte eenhoorn is ongedurig
de zwarte eenhoorn is onverdroten
de zwarte eenhoorn is on-
vrij

Kikkervisjes hebben geen poten
en kunnen geen kniebuiging leren
vogels kunnen niet plassen
in de lente
worden zwarte slangen gek
ze buigen uit het zicht van koningen.
Gravend onder een rivierbedding
waarvan het hart zwart en rozig is
vind ik het kleverige slijk, leerde ik
om al mijn engelen af te wijzen.
Het verwarde mijn ongeboren kinderen
en ze hielden zich stil in mijn bange baarmoeder
tien, twintig jaar lang
afbrekend wat begonnen was
als huwelijk. Mijn moeder huilde.
Vlezige lemmingen vielen als maïs
in haar dorser
met een knal wanneer ze het water raken
en hongerige kikkervisjes
wannen mijn vallen.

Waar zij ivoor droeg, draag ik pijn.

Gevangen in de kerkbanken van het geheugen
onder het scharlaken fluweel
in een glimlach. Mijn moeder
huilde
de jicht van vervloekte wijsheid
walgde orakelend en zaaiend, terwijl verkrachting
me achtervolgt in de nachtmerries
van dit toverland van vroege lessen
waar ik raadselachtig als een heilige ronddwaal
met een dichte mond zoals inktvissen
azen, onder en over
vitale gebreken, los als een idiote lappendeken
tot ik me geanalyseerd en nutteloos
inbed in een school vermiste mama's
betaald en voltrokken in huwelijksbedden
vereerd in rituelen waarin
ik niet geloof
noch een plek vind om te knielen en uit te rusten
uit de storm van vreemden en eisen
die verdrinken in overstroomde kerken
dik van het rotten en gezwollen van verwarring
afgetuigd tot een vlot van grijnzen in lijn met een vijandelijke reden
ik weiger om weer te leren.

Onderwerp: vogels kunnen niet plassen
en dus schijten ze op onze hoofden
terwijl wij leerden hoe
te buigen
uit
het zicht van koningen.

Verborgen in een woud van vragen
niet bereid om sleedoorns te omarmen
te zwichten
elegant of alleen
gek te worden
is de vrouw niet jong meer
langzaamaan is ze haar huid
van doorzichtig metaal gaan haten
de kronkelige ontmaskering zonder uitstel
en haar ogen van klei
zwaar van de vruchten van profetische dromen

In de honger van de stilte
heeft ze haar vaders oordelen gestolen
terwijl de maan knielt
ligt ze
met haar minnaar, de zon
wild van de pijn
van haar akelig precieze scheikunde
haar blinde antwoorden
de vrouw eet haar toverkracht alleen
korsten rust
kweken een waanidee
ze is eeuwig
en ontdoet zich van de nacht
ze dwaalt
en simuleert
een geleend vuur
in haar ogen

Onder de mirte
onbekommerd
geen berk te zijn
ligt de vrouw met de huid van doorzichtig metaal
op een mantel van slaapgras
dat dichtgaat bij de eerste aanraking
onverlicht
klei-ogig en heilig voorbij troost of genade
aanvaardt ze de last van de zon
die een pan van brandend zout uitgiet
over haar glanzende lichaam
over de doordringende openbaringen
van zenuw en bot
haar huid wordt
zacht en ondoorzichtig

En uit de as
buiten haar gezichtsveld
komen de beulen dichterbij.

Omdat ik niet wil struikelen over jouw stilte
over het gat dat jij bent
in mijn duisternis
zal ik delen hoe het voelt
met jou
weer een onmogelijke berg beklimmend
met jou al lang geleden
weggegaan

Ik wil niet dat mijn leven geweven of gekozen wordt
uit pijn die ik verberg
uit brokstukken van mezelf
uit jouw stem die in jouw slaap roept
naar een andere vrouw
kom in de sneeuw spelen, lief
al is dit niet dezelfde winter

Het was ons eerste koude seizoen
ik telde de sneeuwvlokfiguren
van liefde die tot ijs smolten
en onze dromen om het contact te verbreken verborgen
ik kon het niet aan
om onze namen op de brievenbus te schrijven
ik kon het niet aan om jou mijn dromen te vertellen
en ook niet om door te vragen naar de jouwe
nu is er dit gedicht
dat die ochtenden weer echt maakt

"Jij was altijd echt" zegt Bernice
maar ik zie de littekens van haar pijn
verborgen onder het vlees op haar jukbeenderen
en ik weet niet hoeveel jaar ik besteed heb
aan pogingen om jou te vergeten
maar ik ben bang om eraan te denken
hoeveel jaar ik eraan zal besteden
om het te onthouden

In ateliers zonder licht
hebben we vogels gemaakt
die niet zingen
vliegers die blaken
maar niet kunnen vliegen
met de snelheid
waarmee licht valt
in de keel
van het teer werkende vuur
Ik dacht een noodpakket
ontdekt te hebben
begraven
in het hart van de maan
plat en veerkrachtig als een schildpad
een pantserdoos
opgehangen
in de mond der duisternis
precieze vreemde tekens
gekerfd in het rugschild
zoet vlees eronder

De vorm
van mijn eigen naam
herkende ik niet

Onze sprei
is een nachtbloem
afhangend
tot op de vloer
daar
zie je jouw ambacht

Dit is een lied over groenten
Ze zorgen voor een goede stoelgang
Ze zijn echt goed voor je

Bel een groente op
Noem haar bij haar naam
Doe het vandaag
wanneer je uit de trein stapt

Bel een groente op
en de vooruitzichten zijn goed
Ã’hh, de groente zal jou helpen!

     Sommige mensen willen geen pruimen
     Ik weet het niet
     Ik heb altijd gevonden, dat als ze -

Bel een groente op
Pak je telefoon
Denk aan een groente
eenzaam thuis

Bel een groente op
en de vooruitzichten zijn goed
Daar zal de groente jou mee helpen!
Koolraap, koolraap, koolraap
koolraap, koolraaiiiiÂ…

Een pruim is niet echt een groente
Witte kool is een groente

     Niemand zal het weten
     als je dat niet wilt
     Niemand zal het weten
     tenzij jij het zelf aan iemand vertelt

Bel op en ze komen naar je toe
bedekt met dauw
Groenten dromen ervan om jou te helpen
en glanzend en trots naast jou te staan
met hun hand in jouw hand
Laat de buren maar zeggen
waarom een groente iets is om te verbergen

     Veel mensen maken zich geen zorgen
     over hun vrienden in de Groentewereld
     Ze denken: Och, wat zal ik zeggen?
     Wat kan iemand zoals ik
     tegen een groente zeggen?

Maar vrienden, het antwoord is eenvoudig
Bel gewoon op, en vertel wat je vindt
van cakejes, pompoenen, vetvrij papier
Macedonië, mahoniebomen, ellebogen
en groene dingen in het algemeen

En meteen - is er een nieuwe klik!
Jij en je nieuwe kleine groene en gele maatjes
Samen op pad! Oh nee!
Samen blits blijven!
Samen naar de kerk van jullie keuze!
Alleen in dit land! Hoera-ra-ra-ah!

Bel een groente op
Noem haar bij haar naam
Doe het vandaag
wanneer je uit de trein stapt

Bel een groente op
en de vooruitzichten zijn goed
Ã’hh, de groente zal jou helpen!

Oh nee! Zie je, dat ze helpen?
De pompoen ademt zwaar:
Hijge zuchte, hijge zuchte

Nu een speciaal verzoeknummer
Ik hoop dat jullie het leuk vinden

     Ik heb geprobeerd uit te vinden
     hoe mijn hart zo blind kon zijn
     Tja, hoe kon ik
     me zo voor de gek laten houden?
     Net als de anderen

     Jij imponeerde me
     met je snelle auto en je zegelring
     je zachte stem, droevige ogen
     Dat alles bij elkaar
     daar viel ik voor

     Ik heb er geen spijt van
     een meisje te hebben ontmoet
     dat harten breekt
     alsof het niets is
     Ik heb dat ook gedaan

     Nu weet ik
     precies
     hoe dat voelt
     en zoals ik al zei
     ik heb er geen spijt van

Goed, het is bijna sluitingstijd
Ik hoop dat je het net zo leuk vond als wij
Vergeet niet dat zondag de improvisaties zijn
Amanda Volt komt met zijn xylofoongroep

Het was echt heel leuk
Maandagavond is het dansen, de tangowedstrijd
Gratis pindakaasgelei en worstenbroodjes voor iedereen
Het was echt leuk

Ik hoop dat we jouw verzoeknummers hebben gespeeld
de liedjes die je graag hoort
Laatste ronde alcohol! Drinken, mensen!
Geweldig!
Leuk je te zien, Rob. Hoe gaat het? En de kinderen?
Geweldig! Ja, leuk je te zien.

Een liedje van Mark? Ja, doen we morgenavond. Goed?
"Caravan" met een drumsolo? Juist. Ja, zullen we doen!
Geweldig. Ja, leuk jullie morgen weer te zien!

La la la
Beneden is het Waterkwartier zoveel je wilt
O doe das o plas plas
Doebie-doe-da-da-da
Ja la la la!
Pa pa da da da da da!
Welterusten, allemaal!

Zou het een soort droom zijn?
Dat je meedrijft met het getij
stroomafwaarts met de rivier
van de dood, ja
zou het een droom zijn?

De horizon is mistig
een vreemde gloed aan de hemel
en niemand lijkt er iets van te weten
wat voor mist dat is, oh
is het een droom?

     Heldere ogen, vurige ogen
     Hoe kunnen die ineens dichtgaan?
     Hoe kan hun felle licht ineens doven?
     Die heldere ogen

Zou het een soort schim zijn?
Die 's nachts komt opzetten
over de verborgen heuvels?
Of zou het een droom zijn?

Hoog in de bomen waait het
Er klinkt kou in de lucht
en niemand weet waar
hij vandaan komt en wanneer
hij gaat, oh
het donker in

Ja, dat is liefde:
Er loopt een onbekende langs
de aarde stopt met draaien
zodat ik jou ontmoet
Ja, dat is de liefde!

Het is iets van niets
dat me in de hemel brengt
Een blik, een huivering
die de regen stopt, omdat
de liefde eindelijk gekomen is

Een blik, een flits, een kus
die de zon laat schijnen
zodat we kunnen huilen
van blijdschap en geluk
en zouden sterven als het stopt

Ja, we kunnen sterven
van geluk, of urenlang
blijven zingen voor elkaar
jij voor mij en ik voor jou
alleen voor jou:

     Ik hou van jou, ik hou, ik hou
     van jou, voor altijd, altijd
     houd ik van jou
     Dus kus me, kus me
     voor altijd, altijd!

Liefde, liefde, die voorbijgaat
wat verliefde liefde altijd doet
zodat ik gauw, een dag of twee
later al, opnieuw beginnen wil
om te kunnen zingen:

     Ik hou van jou, ik hou, ik hou
     van jou, voor altijd, altijd
     houd ik van jou
     Dus kus me, kus me
     voor altijd, altijd!

Luister naar mij, zo half als ik ben
Praat tegen mij, praat over mij
tegen je liefsten, tegen je vrienden
Praat!
over mijn grote ogen, mijn dwaze dromen
En ik, wat ik wil, is van alles
vertellen dat jou raakt
Ja, dat is het

     Alsjeblieft, dit is wie ik ben
     Hier sta ik, bloot voor jou, ja
     ik ben bang
     Hier sta ik, stil in de drukte

Kijk naar mij, kijk op zijn minst
naar wat er over is van mij
Kijk mij aan, voor ik mezelf haat
Wat kan ik jou zeggen, dat
niemand anders jou zou zeggen?
Een paar dingen maar, maar
wel wie ik ben, ik bied je alles
wat ik heb, alsjeblieft

     Alsjeblieft, dit is wie ik ben
     zo bloot als ik hier sta, meer is er niet
     Dit is mijn mond, mijn schreeuw
     vooruit, dit ben ik
     Alsjeblieft, alsjeblieft, hier
     ben ik, mijn dromen, mijn verlangens
     zoals ik me bloot geef, zoals ik lach
     Hier sta ik, stil in de drukte

Ga niet weg, alsjeblieft, blijf nog lang
ook al zal het me wel niet redden, nee
maar zonder jou weet ik niet hoe
Houd van mij zoals van een vriend
die voor altijd weggaat
Ik wil dat je van me houdt
want ikzelf weet niet goed hoe
ik moet houden van mijn halve ik

     Alsjeblieft, dit is wie ik ben
     zo bloot als ik hier sta, meer is er niet
     Hier in de drukte en in de storm
     Kijk toch naar me
     naar mijn ogen en mijn handen
     Dit is alles wat ik te bieden heb
     mijn mond, mijn schreeuw
     Hier ben ik, hier ben ik, alsjeblieft
     alsjeblieft, alsjeblieft
     alsjeblieft, alsjeblieft