De oorlog is me overkomen
de vijandige mensen
mijn buren en familie
ik moet

hoe dan ook
mijn verlies nemen

Het donker leert me
te aanvaarden
dat ik onkwetsbaar ben
niet hoef te vluchten

mijn ziel is mijn asiel
als ik dood, dood ik liefdevol

met een zilverglans
om mijn plicht
die geen spiegel is
van hun motieven

Vrouwen zijn lastig
ze willen niet hetzelfde

als hun man, maar ik smeed
mijn wil roodgloeiend

in het vuur van mijn geloof
als een goddelijk wapen

in mijn gehoorzame hand
in mijn dankbare hart

Vrouwen zijn lastig
vooral mijn dochters

Ze geloven me niet
ze geloven niet in een later

eerbewijs voor mijn daden
Stille verwijten, verder niks

durven, maar kijk zelf
hier was het, dit

zijn de namen
van de mannen, de ratten

die ik uit de weg geruimd heb
Ik ben echt een held

Ze zeggen dat het niets betekent
Omdat we nu eenmaal spiegels zijn
die vriendelijk teruggroeten

Maar toch, de bakker kent mijn naam
en de postbode is blij
dat ik thuis ben

voor de pakjes
van de buren
Gelukkig Nieuwjaar

Vooruitblikkend houden we moed
met goed nieuws, al zeggen ze
dat het niets betekent

dat er de rest van het jaar
weer rampen zullen roken
misdaden en angst, wat normaal is

uit het zicht zal raken
ook al maak je het dagelijks mee
en dat we ons weer zullen vermaken

met de rechter aan huis om de vrede
te wapenen met het gelijk, en dat is alles
wat het betekent, zeggen ze

Gelovigen geven aan God
een deel van Zijn overvloed
niet als offer, maar als mens

die buren en dorpsgenoten helpt
lastdieren ontziet en vlinders
laat fladderen en niet alleen

lief is voor knuffeldieren
maar fonteinen bouwt
om de edele paarden te drenken

Ongelovigen beslissen zelf
of ze hun opbrengst verkopen
wat ze opeten en wat ze delen

Ook God en hebzuchtige mensen
kiezen zelf wie er profijt heeft
wat de handlangers krijgen

voor het nemen, en de stromannen
voor het verbergen van de overvloed
in de hemelse wolken van het Geldland

Om te begrijpen wat er gaande is
in mijn buik, het kriebelen en kietelen
van de zweepstaartjes die blind weten
waar ik op hoop, duik ik onder
in het collectieve onbewuste

ik jongleer met symbolen
noem het glanzen van de cellen
ziel en de cellen een belichaming
van de grote ziel, het onzichtbare
verband van alles, en tussen alles

bestaat het mysterie van de engelen
die ons wezen bewaren
en in hun handen mijn verlangen
dragen naar de nestelplaats
in mijn buik, kriebelend en kietelend

terwijl er zoveel vragen zijn
van de engelen van mijn verstand
die als duivels veroordeeld worden
door de angst voor zelfstandigheid
van anderen en van jezelf

vragen over wat gaande is
en meningen, voors en tegens
engelen en duivels, soms beiden gewapend
met bedrog en bedreiging, ontkennend
dat ze deel uitmaken van de grote ziel

Mijn lief is een man
hij trekt zich terug

nog kind
maar zonder ouders

zoekend naar een begin
van een betere wereld

een orde zoals toen
hij klein was, en hij kijkt

naar zijn handen, niet zo hard
als die van zijn vader

die hem lieten voelen
dat je soms geen keus hebt

en moet
maar dat het gezien wordt

en beloond, als je streng bent
voor anderen en jezelf

want de mantel van de tucht
kan alles bedekken

Dit is mijn plaats, hier ben ik
geboren en gebleven – boom
berg, rots in de branding

Wolken vluchten
voor de wind van de tijd
maar ik sta vast, ik weet hoe het is

Mijn vader snoeide me
en zette me dwars op de wind
neer als een scheepsmast

onder groot zeil, ankers
diep de bodem in, pal
als het Paard van Marken

     Mijn zonen zijn dwars
     Ik heb ervan geleerd
     Ik moet streng zijn

     desnoods mijn vrouw slaan
     negeren wat zij goed bedoelt
     en haar vrijheid beknotten

     want vrije moeders maken zonen vrij
     om te denken dat nieuwe ideeën
     sneller varen dan de wind

     Maar een man weet wel beter
     Het is het begin van het eind
     als hij geen eind maakt aan elk begin

Amma, niet huilen, ik doe wat ik moet
Wees trots en geef je over, laat je vallen
in de handen van barmhartigheid

Er zijn hier geen ontregelde hoofden
We staan juist buiten onszelf van woede
om het onrecht, we vechten in het licht

van de dood dat de oude wereld vernietigt
feller dan een superster van duizenden
zonnen, waarin ik smelten wil als het valt

op mij, en Amma, het valt ook op jou
als een heilig zwaard - de wond moet
bloeden en het leven laten wegstromen

in een nieuwe wereld, geef je toch over
en spring door de poort van het oordeel
in de armen van barmhartigheid

De poort naar de ongeziene wereld
zijn wij voor de dwazen die weigeren
zich over te geven, al hun goede daden
zijn niet genoeg, alleen de overgave telt

Onze overgave, ons ideaal niet te sterven

door een ongeluk of verdriet, niet voor strepen
en sterren op vlaggen en schouders, we zijn vrij-
mannen, we maken de weg vrij
voor een betere wereld

Wij hebben een ideaal, we willen ervoor sterven

Dat is ons offer
op het altaar voor Het Onbekende
onze overwinning
op goud geld macht

en de dood, om Het Ongeziene te zien

Ik moet roepen, zegt iemand
maar wat valt er te roepen?
Dat gras verdort en bloemen
afvallen, maar beloftes eeuwig
ongebroken blijven?

Zit niet bij de pakken neer
beklim een hoge berg en roep
naar alle harten het lijden
is voorbij, het onrecht, de spijkers
die ons door onze aders geslagen
vastpinnen, en het prikkeldraad
van apartheid dat ons afscheidt

Breek de blokkades af
slecht de ongelijkheid en effen
in de wildernis een heilige weg!
roep! verbreek de stilte!

Vertroebel Het Bronwater Niet
woeker niet tussen de gewassen

pas op, alles wordt gezien
je zult herinnerd worden

aan wat je weet te verbergen -
engelen tekenen het op

Hak wat geen vrucht draagt
tot compost voor de moestuin

Wees zorgzaam en teder
stel onkruid tot voorbeeld:

pas op, iedereen ziet het
branden of moet extra betalen

wat de dwazen zal uitputten
Eet en drink niet met hen

mijd ook de schijnheiligen, bid
niet met twijfelaars en vrijzinnigen

trouw niet met een gelovige
van een andere school

pas op, God ziet alles
Vertroebel Het Bronwater Niet

Ze zeggen dat ik moet gaan
Ik kan het betalen
maar de drukte is niets voor mij

Je moet ontzettend opletten
en er is geen tijd voor gebed
terwijl daar regels voor zijn

waar je je niet aan kunt houden
Je moet ze afkopen
voor een goed doel

Ik wil serieus geloven, echt
vroom zijn, elke dag een pelgrim
en nadenken over mijn daden

gastvrij zijn met respect
voor wie ik ontmoet
alsof ik ontvangen word

als een vreemde

Het is avond, de kinderen zitten
op de bank en ik speel

hun voor hoe ik als jongeman
de stad bevrijd heb met staaldraad

om de halzen van de mannen
die hadden bekend, ook de vader

van mijn meisje. Flink aantrekken
totdat het hoofd ja knikt

Schoon werk, geen spatje bloed
We deden het na van een film

die niet zo echt was als het zelf doen
en drie keer over mensen heen rijden

of met een knuppel woord
houden als iemand niet wil

betalen voor zijn veiligheid
Net als de kinderen ben ik

er trots op, maar in bed denk ik
dat niet die duizend fout waren

maar ik, maar waarom? Waarom
bewegen de gordijnen steeds?

Waarom staren er dode ogen
naar mij en wat staat er

achter hen onuitwisbaar
geschreven in de hemel?

Hier heerst vrede
maar hij is verdacht

waarschuwt de koning
Veel inwoners verhuizen

naar een paleis in de wolken
van Internetland of ze trekken zich terug

in een hoge toren, zender en ontvanger
van eigen gelijk, luister maar

naar de echo's, luister maar
naar mijn walgelijke woorden

Ja, luisterde er maar iemand
Luisterde er maar iemand

onzeker
en met liefde

terug op aarde

Hier leven geen honden meer
we sloegen ze dood
ze hadden geen kans
onder onze stokken

we lachten om hun gejank
en om de meiden
die niet durfden te kijken
die wegliepen

naar waar ze horen
Er was een hysterisch kind
dat een hond had verstopt
we joegen ze samen op

alsof ze konden ontsnappen
Na afloop maaide het meisje
met haar blote handen
zand weg tussen haar knieën

De wereld wacht op ons
om bevrijd te worden
wij zullen haar bevrijden
van elke goddeloze hond

Sprekend en schrijvend leerde Plato
wat bekend en wat vergeten was
Zo ontdekte hij de waarheid

van de oude verhalen
over Atlantis en hij schaamde zich
dat niemand het meer wist

De dialoog stokte, het was de wijzen duidelijk
geworden: de oude namen waren verkeerd
verstaan alsof het om iets anders ging

Maar de feiten waren dezelfde
Door hen verzwegen bleef het geheim bestaan
en het trauma verdween weer, vergeten

dat met de grote overwinning op de fiere stad
ook de Griekse beschaving uitgewist werd -
door de machtige wrok van de verliezer

wiens drietand als laatste woord
schokken joeg door het land en de baai
zodat Argolis het betreurde Atlantis werd

Luister!
Wij zijn geen slappelingen!
Wat zullen we met jou doen?

Jij bent geen strijder, jij
bent al dood, al durfde je niet
te sterven toen het tijd was

alsof je die zelf kunt kiezen
Wil je roem?
Jouw hoofd hoog op een staak?

Wil je spektakel?
Jouw silhouet midden in het vuur?
Wil je weg?

Slappeling! Waar is je geloof
in de liefdevolle Barmhartigheid?
Waar is je geloof

in de straf
die wij namens haar voltrekken?
Je moet een voorbeeld zijn!

Ik ga niet naar zo'n school
waar je leert om te liegen
over de regen en de aarde
ze kleinerend uit te schelden
als natuurverschijnsel
een bol rondom de zon

Die scholen steken wij in brand
De wereld is onze werkplaats
Regen kan een zegen zijn
of een straf, dat leren we
in de ware school
van ons gebed

Bidden is leren
is leven, en ik bid
ik bid
samen met het meisje
dat voor mij is uitverkoren
ik bid

voordat ik de bijdragen incasseer
ik bid
terwijl de Hogere Hand mij leidt
om de dorpen te zuiveren
van lasteraars, hun valse tongen
en hun giftige woorden

Ze staan in natgeplaste kleren
in de zon die hun schaduw verbergt
smekend
dat ze goede mensen zijn
Verlossen zal ik hen
verstommen hun leugens

Onder Zijn vlag leven
en overal Zijn vlag
hijsen, is niet genoeg

Witte of groene
letters zijn niet genoeg
in rood moeten ze geschreven staan –

in je hart, zoveel groter
dan woorden is Zijn Macht
groter dan het grootste

land, groter dan ongelovige gebeden
en wolkenkrabbers van spiegelhuid
die instorten en versplinteren

O duivelse valstrik
van wederkerigheid
hoogmoed om hoogmoed

te denken Zijn dienaars te zijn
en te delen in de Grootheid
die iedereen te boven gaat

Omdat ik verantwoordelijk ben
voor zover dat kan
moet ik wel
me verdiepen in het leven

van de rivieren in de delta
de seizoenen kennen
de wind en de getijden
om enige kans te maken

Als ik zelf het water was
zou ik ook naar openingen zoeken
op de zwakke plekken drukken
en waar mogelijk doorbreken

me niet brak laten verstikken
verdampend in de gloeiende zon
van kolonisten die me omsingelen
met betonnen muren en soldaten

Het zou voor mij alles of niets zijn

Maria was zwanger
van God, een verhaal
kan niet sterker zijn
en ik denk aan mezelf

als de heilige of de profeet
die ik zou willen zijn, zo vervuld
ben ik van zuivere inspiratie
in deze stille, heilige nacht
van de geboortester

Laat engelen neerdalen
om God te prijzen
en vrede te zingen
Ik waak
onder de palmboom

die zijn takken buigt
en alles geeft: fruit
en een bron opwellend
tussen zijn wortels

Er verdwijnen mensen
in het donkere bos
van het nieuwe begin

achter de moerasdood
waar niets anders is
dat je aan het denken zet

Is bijziendheid genoeg?

Rondom zijn ver en nabij
de bomen altijd hetzelfde
verleden en de toekomst

ligt verborgen in kinderen
die niets weten
dan wat hun wordt verteld

Pas op je woorden
want er verdwijnen mensen
in het donkere bos

We scheppen
een nieuwe wereld
met bommen
angst en bloed
vuur om vuur
puin om puin

We weten
dat we zullen sterven
we hebben gekozen
om dood te gaan
aan de goede kant
waar alleen strijders wonen

Vriend en vijand
laten we betalen
voor ons eten
en de zwaarden
die de oude wereld
slachten

Vrijdagmiddag
knielen we in ar-Raqqa
en 's avonds
zeggen we dank in Tel Aviv
het is een gebogen gevecht
gebed om gebed