Gedicht 2016 Amsterdam, 2019-01-07 Aanvaarding van je eigen lot en dat van degene die jou slecht behandelt Bundel:Blauwe plekken Trefwoord:Keuze Opdracht:Libby Camp Fugate
Ik leef in een fantasie
ik moet naar de dokter
ik ben moeilijk, zeggen ze
 : : : : :Sommigen mogen me niet
 : : : : :en ik mag mezelf niet
 : : : : :als dat meisje
 : : : : :dat niet in de spiegel wil kijken
 : : : : :maar graag de aandacht trekt
 : : : : :dat nooit bang is
 : : : : :om uitspraken te doen
 : : : : :om dwars te liggen, gewoon
 : : : : :om eerlijk te zijn, verlangend
 : : : : :onderdanig te zijn
 : : : : :en het vleselijke genot
 : : : : :van mijn lichaam te winnen
 : : : : :Maar ik ben aan het verdrinken
 : : : : :terwijl ik op hulp wacht –
 : : : : :die volgend jaar gepland is
Ik lieg tegen mezelf
ik ben anders, zeggen ze
dan ik me voel, en ik voel
Ik moet het zelf wel zijn
die dagenlang doodgeboren
gillend opgesloten zit
in de onechte wereld
van huis en tuin
waar jij de stoelen klaarzet
in het gras en de zon schijnt
maar geen warmte geeft
in de parallelle werkelijkheid
van het pilletje onder mijn tong
dat een spook van me maakt
zonder lichaam om te doden
enkel met uitgewerkte plannen
hoe dat te doen en definitief
van het spook af te zijn Gedicht 2438 Amsterdam, 2019-10-01 Dood willen gaan (1964) Gedicht "Wanting to die", voorgelezen in de film “Anne Sexton at home” (1966) en gepubliceerd in de bundel “Live or Die” (1966) #sue Bundel:Blauwe plekken Trefwoord:Trauma Eerbetuiging:Sexton, Anne
Pijn is een grenspaal
soms een hek, soms een muur
waartegen ik soms leun
vrezend voor mijn leven
Ik kan alleen nog zingen
voor mezelf, om niet te verdrinken
in blues, mijn stem omhoog
laten klimmen en blijven dansen
zolang ik niet dood ben
Liever zweet en stink ik
van ellende dan dat ik niets doe
en verlangend en droevig
zuchtend omzie naar lichte dagen
zonder pijn, de grens over
of geslecht door mijn Mojo Gedicht 2716 Amsterdam, 2020-02-22 Mojo, Funk, Saudade Bundel:Blauwe plekken Trefwoord:Pijn
We leven in een arm land
sinds we het terugpakten
en wie blijft, moet betalen
in natura, we nemen het
heel persoonlijk, man na man
onderwerpen we met geweld
de laatste vrouw aan ons recht
in haar te dringen zoals zij
en de andere vreemdelingen
zich zes generaties lang in ons
leven drongen, zo stoten wij
nu onze dolken van haat
in haar, ze is weerloos
haar honden blijven stil liggen
in hun bloed, ook zij moet
zich schikken in haar lot
de ongenade van het leven
en de genade van de dood Gedicht 2728 Amsterdam, 2020-02-25 In ongenade (1999) Roman "disgrace" Bundel:Blauwe plekken Trefwoord:Wraak Eerbetuiging:Coetzee, John
Het is fijn dat je aan mij denkt
maar een fantasie zou teveel zijn
ik ben van mezelf, niet van jou
wanneer ik alleen thuis ben
aan tafel of in bed, verlangend
naar gezelschap of aandacht
of niet, ik eet en ik slaap gewoon
in de kreukels van de nacht
onwetend of de maan schijnt
's Ochtends word ik wakker
de vogels wekken mijn zenuwen
en soms regent het
ik moet plassen en dringend
bezig zijn, denk niet dat
jij je tanden moet poetsen
om mij te kussen en in jouw
warmte te laten smelten
zo eenzaam ben ik niet Gedicht 2759 Amsterdam, 2020-03-10 Bundel:Blauwe plekken Trefwoord:Aandacht Opdracht:Maria Godschalk
Jullie leven nog in mijn huid
en in mijn buik, mijn cellen
weten alles nog
alsof jullie geest erin geslopen is
Ik ben niet veilig
soms worden jullie wakker
onder een andere naam
dreigend
te herhalen wat nooit had gemogen
Wat kan ik doen?
Wat moet ik roepen?
Ik ken jullie repelsteeltjesnamen
Ze doen me pijn
met onmacht en paniek
voor wat er gebeuren kan
Ik wil erover zwijgen
bij wijze, lieve mensen
die mijn lijden toch wel zien Gedicht 2922 Amsterdam, 2020-04-14 Bundel:Blauwe plekken Trefwoord:Misbruik Opdracht:Maria Godschalk
De muziek roept, vier het
met mij, met ons allen
ik daag je uit
raak me niet aan
het gaat je niet aan
waarom
dat wil ik
liever zelf
niet eens weten
Wat ik ervan snap
is onbespreekbaar
Raak me niet aan
de littekens zijn gevoeliger
dan ik verdragen kan
Ik laat ze niet zien
Mijn lief, waarom droom je
nog van de Madonna
die ik niet wil zijn? Waarom
sta je voor het raam
met je rug naar de vrouw
die voor je zorgen wil?
Zie je in de diepte
van de stad, auto in, auto uit
alleen maar kortsluiting
terwijl je een vrouw wilt
die daar boven staat, vies van gedoe
op een achterbank?
Waarom droom je
ervan te ontsnappen?
Wat maakt een kooi
van haar nest
van mijn genegenheid?
Waarom droom je
van Mona Lisa?
Is er geen stroom daar?
Vonkt het alleen, vaag
ergens tussen jouw buik
en jouw hoofd? Vonkt het
ook bij haar? Hoop je? Gedicht 2977 Amsterdam, 2020-05-22 Visioenen van Johanna (1966) Lied "Visions of Johanna" Over Joan Baez en Bob Dylan Bundel:Blauwe plekken Trefwoord:Afscheid Eerbetuiging:Baez, Joan Eerbetuiging:Dylan, Bob
Mijn lief, mijn kunstenaar
je wijst aan wat je ziet
en de facades storten in elkaar
het is een wonder waar je bij staat
Er komen mensen op af, ze willen
in jou geloven
Mijn lief, mijn kunstenaar
jouw woorden verwarren je
en belagen je gillend
uit de monden van mensen
die verlost willen worden
door jou
Urenlang leggen ze elkaar uit
wat jij bedoelt, of ze schrijven
contractuele zekerheden voor jou
Je trekt je los, met zelfspot
boei je de mensen die juichen
Het is waar wat je zegt
je neemt jezelf te serieus
Waarom verlos je jezelf niet?
Waarom zwerf je liever rond
in je dromen om verlossing
te vinden in de hemel
van je onvrede? Gedicht 2980 Amsterdam, 2020-05-23 Visioenen van Johanna (1966) Lied "Visions of Johanna" Over Joan Baez en Bob Dylan Bundel:Blauwe plekken Trefwoord:Identiteit Eerbetuiging:Baez, Joan Eerbetuiging:Dylan, Bob
Mijn lief, waarom droom je
nog van de Madonna
die ik niet wil zijn? Waarom
houd je mij op afstand, ergens hoog
in de hemel, alleen voor jou
en ons kind, te goed
voor iedereen, voorwaardelijk
vrij? Je aarzelt elke dag
om bij mij te zijn, dicht liever
op je eigen kamer van alles
dat je ooit zag, aan mij toe
en je verhaspelt mijn naam
op het ritme van jouw hart
de trom van een zwerver
die stiekem met me is getrouwd
Was dat de echte reden, jouw wens
om verder alles te laten
en te doen zoals het was? Gedicht 2983 Amsterdam, 2020-05-25 Sara Lownds (Shirley Noznisky) en Bob Dylan, begin 1966 Bundel:Blauwe plekken Trefwoord:Liefdesband Eerbetuiging:Dylan, Bob