| Jij vindt dat ik nu niet meer van | |
| jou hoor te houden, maar ik kan | |
| dat toch niet laten, want ik zou | |
| de allerliefste zijn voor jou | |
| maar nu ben ik alleen maar vrij | |
| in wat ik droom van jou en mij | |
| ik hou van jou | nog elke dag |
| maar zwaai niet met | een witte vlag |
| ik geef me nooit | aan jouw gezag |
| Er is van alles misgegaan | |
| en nagelaten, niet verstaan | |
| mijn toekomstdroom is van de baan | |
| opnieuw beginnen zal niet gaan | |
| ik weet, het is nu echt gedaan | |
| en daar doe jij verstandig aan | |
| ik hou van jou | nog elke dag |
| maar zwaai niet met | een witte vlag |
| ik geef me nooit | aan jouw gezag |
| En als ik jou ooit tegenkom | |
| verklaar ik jou mijn liefde niet | |
| ik loop voorbij en draai niet om | |
| voortaan verberg ik mijn verdriet | |
 |
 |
Amsterdam, 2005-12-05
Witte vlag (2003)
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Gelijkheid
Eerbetuiging: Armstrong, Dido
Ik kwam je tegen, groette niet
liep voorbij en keek niet om
maar wat dit lijkt is het niet
Jouw verlangens rijmen niet
op mijn verdriet, niet op jouw
redenen en die geloof ik niet
Tranen zijn mijn liefde niet
mijn toekomst niet, zonder jou
anders kan het niet
| |
|
Amsterdam, 2005-12-05
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Verdriet
Zijn wij nog wij?
Neem toch eens vrij
van meer en meer
en in de weer
Heb je even tijd
heb je even tijd voor mij?
Je bent zo goed
in wat je doet
en wat je wilt
geen dag verspild
Heb je even tijd
heb je even tijd voor mij?
Ik hoop dat ik niet stoor
omdat: ik bij jou hoor
ik wil graag dicht bij jou
omdat ik van je hou
Heb je even tijd
heb je even tijd daarvoor?
Je hebt aan mij gedacht
wanneer je ergens wacht
en schrijft 'ik zie je gauw
ik hou zoveel van jou'
Maak dan even tijd
maak dan even tijd voor mij
Ren niet steeds rond
en voel de grond
waarop je staat
het leven gaat
zo snel voorbij
zo snel voorbij
| |
|
Treinreis Amsterdam-Nijmegen, 2005-12-26
Heb je even tijd? (2003)
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Relatie
Eerbetuiging: Armstrong, Dido
Het gras, ik weet het nog
het gras waarin jij lag
te lachen naar mijn lach
de tijd verstrijkt, maar toch
jouw bloemen bloeien nog
ze geuren heel de dag
Wanneer kom je weer, kom je weer?
Je hoeft hier niets, je hebt hier rust
en ik maak klaar wat jij graag lust
Kom je gauw een keer?
Wanneer, wanneer?
Zo vredig kan het zijn
een paartje op het plein
de merel in de weer
met takjes en een veer
een roze luchtballon
voorbij de avondzon
Wanneer kom je weer, kom je weer?
Je hoeft hier niets, je hebt hier rust
en ik maak klaar wat jij graag lust
Kom je gauw een keer?
Wanneer, wanneer?
De krant is uit, het huis is schoon
ik wik en weeg de telefoon
er is niet veel te zeggen, maar
ik ben een goede luisteraar
Kom je gauw een keer
kom je gauw een keer
kom je gauw een keer?
Wanneer, wanneer?
 |
|
Treinreis Amsterdam-Leeuwarden, 2006-02-18
Ga niet uit huis (2003)
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Ouderdom
Eerbetuiging: Armstrong, Dido
Ik ga hier weg, ik pak mijn tas en sluit de deur
dag blauwe brievenbussen aan het holle pad
dag gele brem met je betoverende geur
dag bank waar opa appel altijd zat
te overpeinzen wat hij nog beleven kon
door mee te reizen met de ondergaande zon
Ik ga nu weg, ik ga nu weg
Ik voel de wind, maar waar waait die naartoe?
ik wil gelukkig zijn, al weet ik nog niet hoe
ik voel me sterk genoeg, ik ben niet bang
om te ontdekken waar ik naar verlang
Vandaag begint mijn nieuwe leven, volgens plan
een kamer vind ik wel, een baantje ook, en dan
begin ik zeker weer te groeien, want dat gaat
niet in dit dorp met eindeloos dezelfde praat
waar iedereen en alles blijft zoals het is
ik sluit me echt niet op in die gevangenis
Ik ga nu weg, ik ga nu weg
Ik voel de wind . . .
Alsof ik weer examen doe, het voelt zo raar
hier boven op de bank van opa appel, waar
ik afscheid zit te nemen, in de verte kijk
naar ergens aan de horizon de buitenwijk
de drukte van vertier en vrienden, dag en nacht
het nieuwe, onbekende, dat daar wacht
Ik ga nu weg, ik ga nu weg
Ik voel de wind . . .
Ik voel de wind, ik ga op weg, want ik wil meer
alleen gelukkig kom ik hier misschien ooit weer
| |
|
Vliegreis Marseille-Amsterdam, 2006-06-11
Zand in mijn schoenen (2003)
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Afscheid
Eerbetuiging: Armstrong, Dido
Vrienden weten zich geen raad
met mij: niet met zichzelf
en hun eigen zorgen
waarmee ze welkom zijn
maar die ze bedekken
met zorgen over mij
en mijn goede moed
tegen beter dromen in
tegen hun dromen in
omdat ik een stuk van mijn leven zou missen
als ik vandaag vergeet
voor een dag van morgen
Durf naar mij te kijken
terwijl het donker wordt
en ik lig uit te rusten
ik ben niet dood
ik ben een bloemenkind
in de schoot van Moeder Aarde
| |
|
, 2017-02-08
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Ziekte
Opdracht: Maria Godschalk
Mijn familie is de wereld
in het klein. Stop!
Draai het om: de wereld
is een huis vol snuiters
die ik gelukkig niet vaak zie
maar op een feest zou missen
als we niet compleet zijn
want mijn hart staat open
mijn kamers zijn leeg
genoeg om te ontvangen
en mijn mond loopt niet over
om gasten te vullen
met opgesmukte eigendunk
Kom, neven en nichten
onwetend wie je bent
elkaar ontmoeten
| |
|
Amsterdam, 2017-02-11
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Naasten
Opdracht: Vincie van Gils
Mijn kleuren zijn oranje
van blijdschap, roze
van mededogen, en tinten bruin
vol stille tevredenheid, maar
meestal zijn ze onbestemd
een mengsel van warm en koud
van gisteren, vandaag en mijn fantasie
over morgen, met onderstromen
uit de zee van de mensen die
vloed na vloed in mij spoelen
langs mijn rotsen, over mijn dijken
en door mijn membranen heen
Er zijn geen vaste plaatsen
om mijn gevoelens te bewaren
en te bezoeken, ze zijn
groter dan ik, ze hebben geen grens
en kunnen zonder paspoort
overspringen naar samen delen
Ik wissel ze uit met familie en vrienden
en laat ze van kleur verschieten
| |
|
, 2018-12-03
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Gevoelens
Opdracht: Marianne Huilmand
Ik denk veel aan het meisje
uit het kamp in Guantánamo
ze is een bloem tussen de bloemen
een berg in de bergen, ze leeft
en hoeft nooit ergens heen
Daar zingen vogels in de palmen
een beek stroomt door het dal
het water blinkt zachter dan goud
en zij is een witte roos
in juni en in januari
Van haar wil ik zonnenstralen
dichten in het eeuwige bos
een bruisend lied uit mijn hart
in helder groene woorden
en vlammend rode muziek
Zij is mijn ziel, ze smelt
wapens met veren en koraal-
water, met laurier heelt ze
het gewonde hert, het meisje
uit het kamp in Guantánamo
Gedicht 2786
Amsterdam, 2020-03-15
Als je een hoop schuim ziet (1891)
“V. Si ves un monte de espumas” (“V. Als je een hoop schuim ziet”)
“Versos Sencillos” – I, III, V, XXXIX (“Eenvoudige gedichten”)
“Guantanamera, Guajira Guantanamera” (“Meisje van Guantánamo, Meisje uit het kamp in Guantánamo”, 1958, Julián Orbón)
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Eenvoud
Trefwoord: CUB-Cuba#
Eerbetuiging: MartĂ, JosĂ©
De grafdelver kende jouw gevoelens
voor mij, jouw vrije held uit Havana
Hij belde me en gaf het adres
van het mortuarium waar je lag
Ik heb je gekust, jouw voorhoofd
dat ijskoud gloeide op mijn lippen
ik kuste de hand op jouw buik
en ook je witte schoenen, nee
ik kon geen afscheid nemen
Ach María, je liep de rivier in
waar je van liefde bent gestorven
omdat je mij hebt gezien
terug in jouw stad, getrouwd
met Carmen uit Mexico, de vrouw
die jij zo graag had willen zijn
We begraven je in zijde
omringen je met jasmijn
en bedekken je met lelies
Gedicht 2792
Amsterdam, 2020-03-16
Het meisje uit Guatemala (1891)
Gedicht “Poema IX” (“La niña de Guatemala”)
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Liefdesverdriet
Eerbetuiging: MartĂ, JosĂ©
Met een gebogen hoofd zwoegt Pilar
door het zand, ze heeft gespeeld
langs de rand, waar het water wit is
van schuim, dat komt en terugstroomt
veel verder dan ze kijken kan
Mama weet het meteen
Pilar, waar zijn je schoenen?
Vertel, waar heb je ze gelaten?
Hier Mevrouw, kijk, ik heb ze
Weet u, ik heb ook zo'n meisje
maar ze is ziek, ze heeft koorts
en koude voeten, we hebben geen geld
om schoenen te kopen, en ineens
had ze deze roze schoentjes aan!
Drie vrouwen luisteren mee
ze slaan hun zakdoek uit
wanneer Pilar haar hoepel geeft
haar emmer met de schep
en een kus als afscheid
van het zieke meisje
dat groot zal worden en
de roze schoenen zal bewaren
in een glazen pot
Gedicht 2798
Amsterdam, 2020-03-17
De roze schoentjes (1889)
Gedicht “Los zapaticos de rosa”
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Gelijkheid
Trefwoord: CUB-Cuba#
Eerbetuiging: MartĂ, JosĂ©
In de ogen van het kind
lees ik wat het van mij vindt
het ziet of raadt hoe fijn
dromend ik een leeuwin wil zijn
machtig groot in raad en daad
elke dag opnieuw paraat
wilder dan de wijde zee
stormend met de winden mee
door het oerwoud, de woestijn
springend over elk ravijn
naar een plek waar ik wil zijn
en in de ogen van een kind
vanzelf de nieuwe vragen vind
waarmee een avontuur begint
Gedicht 2819
Amsterdam, 2020-03-21
Dagdroom (1882)
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Dromen
Eerbetuiging: MartĂ, JosĂ©
Mijn gedachten komen
van buiten, niet van binnen
Ze vinden hun weg
van mijn ogen, oren, neus, tong
en handen naar mijn brein
waar ze een plaats zoeken
tussen de waarnemingen
die eerder binnenkwamen
en samen geven ze me een idee
wie ik ben als hun som:
een ervaringsapparaat
dat onthoudt wat het beleeft
en zich daar soms goed bij voelt
tevreden, gelukkig, blij
of boos, verdrietig, bang
precies zoals het heeft geleerd
van de buitenwereld
Ik denk dus ik ben
in staat om het verschil te merken
tussen oordelende gedachten en
gevoelens, die me opsluiten
in oude ervaringen
wanneer ik weer boos ben
weer verdrietig, weer bang
en gevoelens die me verbinden
met alles om me heen, en niets
mij beperkt
tot het stelsel van aangeleerde
gedachten en gevoelens
| |
|
Amsterdam, 2020-07-28
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Identiteit
Opdracht: Maria Godschalk
Na het springen leer ik
tussen tranen en lach
met vaste partners
de stille passen
Soms huil ik om later
steeds weer om vroeger
en de herhaling ervan
alsof het over moet
Dansend denk ik
ook aan het fijne
dat niet mogelijk is en
waar ik van verlost ben
ofschoon ik het mis
wat ik rijm als ik rust –
door een oude kier
sluipt fantasie binnen
en er is wat er was
| |
|
Amsterdam, 2020-10-30
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Herinneringen
Opdracht: Maria Godschalk
| Ik balanceer steeds | |
| de energiestroom in mij – | |
| een meditatie. | |
| I keep balancing | Ich balanciere |
| the energy flow in me – | den Energiefluß in mir: |
| a meditation. | Meditation. |
Amsterdam, 2020-12-22
Zhineng Qigong = wijs en vaardig met levensenergie omgaan, zodat die evenwichtig stroomt (yin en yang)
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Meditatie
Opdracht: Maria Godschalk
| Mijn lichaam handelt, | |
| laat me doen wat het verlangt – | |
| laat me dit denken. | |
| My body reacts, | Mein Körper handelt, |
| it makes me do what it likes – | lässt mich tun, was er sich wünscht – |
| it makes me think this. | lässt mich das wissen. |
Amsterdam, 2020-12-22
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Bewustzijn
Opdracht: Marianne Huilmand
Opdracht:
| Lichaamsgebreken | |
| tasten mijn verstand niet aan – | |
| ik ben (een denker)! | |
| Physical defects | Nein, Körperfehler |
| don't affect my sanity – | greifen meinen Geist nicht an – |
| I am (a thinker)! | ich bin (ein Denker)! |
Amsterdam, 2020-12-23
Ik denk, dus ik ben (1644)
“Je pense, donc je suis” (“Cogito ergo sum” / “Ik denk, dus ik ben”, 1644, “Discours de la Méthode”, René Descartes) gaat over de vraag of het fysieke bestaan echt is, en brengt daaarbij een scheiding aan tussen de lichamelijke en geestelijke kant van het bestaan; deze scheiding is denkbeeldig, maar kan een hulpmiddel zijn bij ethische keuzes en voor de wilskracht
Bundel: Ongewrongen
Trefwoord: Evenwicht
Opdracht: Maria Godschalk
Eerbetuiging: Descartes, René
