Leegte trekt mij over de stoep
langs het huis waar ook
mijn ouders niet meer wonen

Alles is anders
Het hart ontbreekt
Het tafelmassief

van de ongeschreven regels
gepreekt tot gehoorzaamheid -
een boek vol in mijn hoofd

Ik voel het gewicht ervan
verschuiven bij het zien
van de kamer, zo vertrouwd

de zekerheden weer zwaar
en duidelijk na jaren
verijling, een onverlies-

baar geloof, ondanks
het openslaan
van de bladzijden en

ondanks mijn weg
mijn waarheid
mijn leven zonder

Steeds dikker wordt mijn huid
van natte verf, alles
wat ik meemaak bedekt
met een nieuw laagje dat verkleurt
met de nog natte ondergrond

die langzaam droogt op mijn harde kern
die niemand ziet - wie ik ben
in mijn eigen herinnering
als het ware van binnenuit
gezien, wat een fantasie is

omdat vanaf het begin de buitenwereld
haar kleuren in mij mengde
zodat ik nooit kan weten
wie ik zou zijn geweest
in oorlogstijd, droogte of cholera -

een gouden held, rozenvingerige liefde
of een stinkend bruine brij
om een zwarte kern

Ik spring tussen de ernstige mensen
voor de kerk, het café is nog gesloten
en ik denk nog verder terug in de tijd

In een late lente was hier een slootrand
ginds een molen, de wallen en de kroon
van de oude Wester

Alsof het een dik beschilderd doek is
wis ik verflagen geschiedenis
Ik leg turfstekers bloot, zie de wind

in het bloeiende moeras
alles vliegt over vele seizoenen
terug in zijn bestaan

Lange haren van de mammoets
uit het westen, tot aan de bergrug
waarover mensensoorten lopen

Met een verre blik is het te zien
midden in de stad
hier waar ik sta