Ik ben of wij zijn, dat is de vraag
het drama van alledag
Ben ik mezelf of sluit ik
me aan bij een groep, wil ik
dekking, maar niet teveel
aanspraken op mijn vrijheid?
Dat er wel regels zijn maar
genoeg mogelijkheden overblijven
om ze wetsgetrouw te ontduiken
even een andere kant op te kijken
en achter de schermen een voordeel
te halen, ook al weet ik (als ik wil)
dat er een groter ik bestaat
dat zichzelf niet tekort wil doen
zich zeker niet wil verminken
met stokken, stenen, krom-
zwaarden of heel beschaafd
in éen klap met een druk
op de knop Gedicht 392 , 2015-04-05 Bundel:Ik ben Trefwoord:Individu
In het duistere onder
van de toren vangt alleen
het koord licht, heen en weer
onder het luiden van de klok
Meteen komen er mensen
af op het schreeuwende geheim er is nieuws, het laatste nieuws
en ze becommentariëren het touw
(nette mensen zijn ontmaskerd
hun nevenbelangen onthuld
en ondergrondse netwerken
ontknoopt)
maar nieuwsgierig zijn ze
vooral naar de handen
die aan de klok trekken
daar in het donker onder
in de toren, in het binnenste
van het verstand
dat zich niet laat dwingen
om te zwijgen
Daarna verwaait de frisse bries
uit de galmgaten al gauw
de heldere lucht betrekt
en de mensen gaan
weer hun eigen weg
na de plechtige afspraak
dat het nooit, nooit
meer zal gebeuren Gedicht 404 , 2015-04-10 Bundel:Ik ben Trefwoord:Hebzucht
De boeken zijn versiering
enkel kaft, goud-op-snee
licht en leeg, mijn erfenis
in zolderrekken
Ik zou er om lachen
als ik niet hoestte
van het stof (zijt gij)
Er steekt een papier tussen –
de afgescheurde akte
van een geboorte
een geheim: ik ben geëcht
echt gemaakt met een stempel
ik leef onder een valse naam
Het voelt als sterven
aan de vraag hoe ik zou
willen heten en wat dat zou
veranderen, dit officiële
document wist mijn naam
uit, steeds zal ik denken
dat ben ik niet Gedicht 409 , 2015-04-12 Bundel:Ik ben Trefwoord:Identiteit
Gedicht s0400 Amsterdam, 2016-10-01 Bundel:Ik ben Trefwoord:Idealisme
Mama, wat is dood?
Dat je ophoudt te leven.
En wat is leven?
Mama, what is death?
That is the end of one's life.
And life, what is life?
Gedicht h2627 Amsterdam, 2019-11-17 Bundel:Ik ben Trefwoord:Vragen
Zywa
Mezelf vlooien
Ik kijk schuin opzij naar de bloemen
die ik vanochtend plukte in het bos
ze rekken zich uit in de warmte
van mijn slaapkamer
buiten ruist de regen
over het verkeer, de stad
gaat schuil achter de zachte wand
van de gordijnen
het licht van de wolken
schijnt ruim rondom
de kaarsen op de borden
op de grond naast mijn bed
mijn huid is glad gedoucht
ik streel de donshaartjes
dit ben ik, om van te houden
en te verwennen
ik strijk over mijn hart
het is niet opwindend
om mezelf toe te fluisteren
ik houd van jou
ik rek me uit, stapel kussens
onder mijn billen, wat zal ik
fantaseren, ik lig hier
als een koningin
Gedicht 2526 Amsterdam, 2019-12-03 Elkaar vlooien is niet: elkaar ontvlooien, maar: huidschilfers uit de vacht halen Bundel:Ik ben Trefwoord:Liefde voor jezelf Opdracht:Maria Godschalk