Slaperdijk, schapendijk
aan het wad, er gebeurt niet veel

Grijs op grijs de trage adem
van dag en nacht, flarden

hartslagloos geruis en golven
krijsende meeuwen, zilver-

schittering over de zee
het slijmspoor van een slak

Nergens bloed, alleen wat veren
schelpen van vroeger leven

en stille zuchten uit het heelal
Zonder dijk zou ik verdwijnen

naar nergens, o wat verlang ik
naar jou

In diepe rust, mijn lichaam
in oneindige ruimte
in het stille midden

van de sterrenstelsels
traag om mij heen -
mijn gedachten dwalen in de tijd

tussen de spitsuren los
tussen de geluiden die
tussen de opwaaiende vitrage

binnengolven en uitdoven
Helder hoor ik de stem
van een vrije snaar

in de ritmes van het verkeer
in vlagen gamelan en conga
in klankreeksen en tussenspelen

op een middag in de herfst
en tegenover mij in de zaal
zit een mooie man