Symfonie op de grens
van het leven voor het
aanschijn van de Aanwezige

Gebroken, na enkele uren
op de harde kerkbank
De geur van braaksel

een weggedragen vrouw
een vagevuur en de waanzin
van de duivel voor haar ogen

Hij danst wild stampend
als een beer om haar heen
Raak mij aan, vernietig mij

al mijn herinneringen
aan hem, vaag mij uit
de eindeloze hel van zijn liefde

voor een ander