Ik preek niet, ik ga mijn eigen weg
Niet echt, want waar ik ga is al een weg
Ik preek niet, ik heb gemengde gevoelens
over wat ik weet. Ik ben niet bijziend

Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden
boeien overal in zee voor wie rusten wil
in vertrouwde woorden
en samen mens wil zijn

Blij, dan samen gelukkig
Verdrietig, dan samen verdrietig
Moe, dan samen sterk
Alleen, dan niet alleen

Het gips trekt de huid
mijn kleur, mijn vlekken
en zorgvuldige opmaak
van mijn gezicht

Rood
levend vlees
kijkende ogen
sprekende lippen, mijn mond
lacht jou toe

     Driedimensionaal scan jij
     mijn masker, je hangt
     een veld van registratiepunten
     op aan de rode markeringen
     bij mijn ogen, neus en kin

     De stippen herleid je
     tot gevoelens en je kijkt
     me begrijpend aan
     Vanuit de leegte
     van mijn ogen en mond

     de zwarte gaten
     in de informatie
     probeer ik uit te spreken
     wat jij niet kunt zien
     Nog steeds verraden ze niets