Verkwikt verlaat de zon het bed van de sterrennacht, de tent waarin zijn bruid wacht Vrolijk als een held rent hij over de middag en de avond terug naar haar lichaam Zo ziet David in de hemel Gods hand en de wereld daarin gevat, zo mooi moet Zijn grootheid zijn voor wie er over nadenkt dat het niet anders kan: de zon komt op en gaat onder Vol verwondering kijken wij naar elkaar