We leven in een arm land
sinds we het terugpakten
en wie blijft, moet betalen

in natura, we nemen het
heel persoonlijk, man na man
onderwerpen we met geweld

de laatste vrouw aan ons recht
in haar te dringen zoals zij
en de andere vreemdelingen

zich zes generaties lang in ons
leven drongen, zo stoten wij
nu onze dolken van haat

in haar, ze is weerloos
haar honden blijven stil liggen
in hun bloed, ook zij moet

zich schikken in haar lot
de ongenade van het leven
en de genade van de dood