Er zijn tien van die meisjes in Wenen
een schouder waarop je de dood kunt zien huilen
een parkje waar opgezet duiven in schuilen
en in het museum van ijzel verborgen
ligt ergens een flard van de morgen
          o, o, o, o!
neem deze zwijgende wals in je armen

Dit walsje, dit walsje, dit walsje
van zichzelf, van de dood, van cognac
dit walsje dat op haar gemak
haar staart even nat maakt in zee

Ik wil jou, ik wil jou, ik wil jou
de ligstoel, het doodsboek en gauw
de weemoedige gang door om holderdebolder
omhoog naar de donkere leliënzolder
ons bed van de maan in te komen
de dans waarvan schildpadden dromen
          o, o, o, o!
neem deze wals met de scheur in haar darmen

En er hangen vier spiegels in Wenen
waar jouw stem en de echo's in spelen
een dood voor piano ligt daar met penselen
zijn ultramarijn op de jongens te strelen
terwijl op de daken de armen zich warmen
aan kersverse tranen van slingers erbarmen
          o, o, o, o!
neem deze wals die versterft in mijn armen

Want ik wil jou, mijn liefste, ik wil jou
op zolder, waar kinderen spelen en koning
zijn, dromen van oude Hongaarse verlichting
die wiegt in de zwoele namiddagse reuring
en kijken naar sneeuwwitte lelies en schapen
die stil op jouw voorhoofd wat liggen te slapen
          o, o, o, o!
neem deze wals want ik wil jou voor altijd omarmen

Met jou zal ik dansen in Wenen
en hier
uit mijn masker ontspringt een rivier:
zie, de oevers staan vol hyacinten!
Mijn mond laat ik tussen jouw benen
met alle plezier
en mijn ziel laat ik achter in foto's en bloemlabyrinten
maar liefste, ik wil in de donkere golven en gaten
van jouw passen de wals achterlaten
haar viool en haar graf met de linten

Volg jouw blikken
naar een liefdeshotel
dat de liefde nog niet kent

Ruik jouw temperament
Ja, ik wil jou, ik wil jou
in de schoot van mijn verlangen

Leg jouw lokken om
mijn liefde, laat ze deinen
op golven genot

Vouw jouw gedachten
om mijn vinger, laat ze
likken aan mijn huid

Huilen om de slingers
die we hebben gekend, kussen
het hart waarop gestrand