Het lied, dat meisje, raakt mij keer op keer, al wil ik niet vaak aan haar denken Dat meisje zonder haarkam zonder jurk, alleen nog cijfers op haar hand en Antonis die andermans last draagt Voor wie draag ik de last van hun leven, waarom is hun leven ook het mijne? Het moet wel voor jou zijn buurman, voor jou, vluchteling voor meisjes en voor vrede