Een vrouw met een geweer
Verdreven. Verstoten
door haar buren

omdat ze inwendig gedood is
en niets meer kon voelen
dan pijn en walging

en omdat ook zij niet
meer kunnen geloven wie ze was
thuis, in het paradijs

voor de komst van de mannen
die je wreed gebruiken
tot ze je afdanken

en de bezemsteel, oma's
wandelstok, hun bajonet
of een kogel in je spietsen

De vrouw met het geweer
wil weer slapen, weer
de warmte van de zon te voelen

Ze wil een nieuw paradijs
verdedigen, wakker zijn
uit de nachtmerrie

van onmenselijkheid
en zich bevrijden uit de kooi
van haar kapotte lichaam

Er zijn tenten met teilen
en tenten met matrassen
voor de meisjes en de vrouwen

midden in het kamp
achter het front
waar ze levend begraven zijn

Begraven wie ze waren
Verlangend te sterven
van de pijn, weg uit de hel

van onbekende soldaten
die worden geëerd, want
wat zij doen gebeurt niet

Omdat het niet mag, dus
zullen zij de bloemen krijgen
die niet bij het kamp liggen

dat graf
van de menswaardigheid
van de geroofde vrouwen