Ik dien, ik geef -- ruimte
aan bezieling en bezwaren
ik vul me met wensen
en giet ze uit in besluiten
tot er tevredenheid overvloeit

Klagers hoor ik niet klagen
maar aanmoedigen, zo verdwalen ze
nooit in verwachtingen

De winst is maar een saldo
van afrondingsverschillen
lasten worden baten in de ruimte
van het samenleven
waar iedereen in het midden staat

van nergens speciaal, nergensmensen
overal, nergens heen op weg
want ze zijn er al

Mensen zijn te kort oud
en te lang jong, ze worden
niet zo wijs als kabouters

Ze hebben weinig profijt
van de lessen die ze trekken
uit vreugde en verdriet, en

van de lessen die ze negeren
omdat ze liever geloven
in wat de wereld belooft

omdat ze liever geloven
dat het binnen bereik is
en het vooruitzicht het waard is

om te blijven wachten
en ik kan er niets aan doen
ik ben maar een regenboog

die nooit is waar jij bent
een poort aan de horizon
waar alle afslagen samenkomen

Mensen in nood -- in een spel
van Waarheid is Durven en Doen, jawel
vlieg ik in een cape pijlsnel

eropaf en ik raak verstrikt, ik kleef
aan de touwtjes die ik weef
van de hulp die ik geef

Ik steek mijn handen uit, heel zacht
pak jij ze met de heldenkracht
die overspringt, jij lacht --

Op de wereld om elkaar, om elkaar
te helpen nietwaar
al is het maar

dat jij bij mij bent
dat jij mijn vragen kent
mij met aandacht verwent

Wij zijn geen tieners meer
maar we vliegen nog heen en weer
om elkaar te helpen, keer op keer

Ik kwam voor jou, niet voor het hout
dat je me laat betasten, gladgeschuurd
met hier en daar een scheur goudgevoegd --

de eenvoud-schoonheid
van het lied van de tijd op de luit
van het leven, jouw leven

Je laat me de kiekjes zien
en rekt de avond, je rekt je uit
tot het welterusten in de gang

In het logeerbed streel ik het hout
van jouw hart, zo graag wil ik
het in vuur en vlam zetten

niet alleen slapen, niet geduldig
wachten, maar de toekomst
waarvan jij nu ligt te dromen

geweldig beginnen, niet geduldig
wachten tot je mij wilt, ik wil jou beminnen
op het eerste gezicht

We mediteerden in India
maar we kunnen beter zingen
over onze frustraties

De helft is onzin
leuke weggooiliedjes

om bij in te slapen of
over verliefdheid, vechten
om een vrouw, apen
en spiegels op de punten
van je schoenen om te gluren
naar opwinding die je niet ziet

zodat we jou bereiken
met de andere helft

- Roem is een achtbaan
   altijd stap je beneden uit
- Vrede vinden in jezelf
   is het begin
   van de revolutie
- Ook zwarte vogels zingen
   prachtig, breek hun vleugels niet
- en stop met eten geven
   aan vette varkens
- Leef verstandig, snoep niet
   Het is slecht voor je gebit

Begin bij het begin
en schrap alle poespas

Persephone draagt bloemen
en stoere kaplaarzen als een soldaat
met spierballen, of een openvallend hesje
met minirok als een maagd, altijd
verovert ze de driften om haar heen

In Coco's jurk paradeert ze op Jersey
het doorzichtige plastic ritselt
bij elke kus die ik erop geef
passanten nemen foto's
ze komt in de krant

de lente is begonnen
oude verlangens worden wakker
mensen raken geprikkeld
en geïnspireerd om zich uit te leven
ze is een voorbeeld

iedereen ziet haar, maar weet niet wie ze is
bloemen bedekken haar blote lichaam
ze betovert soldaten en maagden
met driften die haar bezingen
en nieuw leven scheppen

Schiet me, schiet me
schiet me naar de hemel
boven in de eik, iedereen
blootvoets op het familiebed
     Kom erbij, hier ben je vrij!

Wij hoeven nergens in te geloven
behalve in elkaar, ook de zanger
is los, hij lacht om zijn amulet
en zwaait naar de oude man:
     Kom erbij, hier ben je vrij!

De grijsaard ziet alles
met pretogen in zijn lange baard
vol struikjes mos waarin
het winterkoninkje fluit:
     Kom erbij, hier ben je vrij!

Kom in de Kroon, doe
je schoenen en sokken uit
samen op het familiebed
een warme deken voor elkaar
     Kom erbij, hier ben je vrij!