Zywa
Ik was negentien
Niet helder doorlicht
geen woorden gewaagd
aan zuiver water maar
beschrijfschilderingen
gezongen liefdeslijnen
misttalige waarheid
wijs als ongeschreven
wetten wilde ik, dacht ik
Ik was negentien
en wist niet hoe
maar ik zou
schrijven en zingen
van lichamen en loden lucht-
kastelen van gewonde kinderen
met harnassen om hun open zenuwen
zielsplinters overal en harten
die lijden tot ze breken
op de valavond van hun lied