Geen pad, wel een afgrond
Koude wind, dreigende wolken
Het is onherbergzaam hier
Schuin voor mij knisperen
zwarte bladeren open
Recht uit de grond
Er groeien uilen uit
ze blazen zichzelf op
bedachtzaam zoals ze zijn
Alsof ze zouden kunnen vliegen
staan ze dicht op de rand
mij te weren van een misstap
Achter mij hoor ik ze
verschrompelen
Wanneer ik snel omkijk
doen de restjes of er niets aan de hand is
maar als ik het rustig doe
zijn ze helemaal weg
 |
 |
De metgezellen van de angst (Ren̩ Magritte) Р1942
Schilderij "Les compagnons de la peur"
Bundel: Waartussen
Trefwoord: Angst
Opdracht: Maria Godschalk
Ik woonde niet eens aan een rivier
toch staar ik weer in de verte
naar niets, naar het water
dat ook niet kiezen kan
waar het terechtkomt
over welke giftige gronden
en stekelige verwachtingen
verdund, bevroren of aangevreten
door duizend kilometer zon
Aan mijn schouders groeien
zwarte vleugels van heimwee
maar ik weet me gedekt
door de leeuw van mijn plichten
jegens mensen zoals ik
die ooit ergens dromend
vertrokken zijn en geleerd hebben
dat er geen weg terug is
naar hun jeugd
| |
|
Heimwee (Ren̩ Magritte) Р1941
Schilderij "Le mal du pays"
Bundel: Waartussen
Trefwoord: Heimwee
Not a path, but an abyss
Cold wind, threatening clouds
It is inhospitable here
Diagonally in front of me
black leaves crunch open
Straight from the ground
Owls grow from them
they inflate themselves
thoughtful as they are
As if they could fly
they are close to the edge
to keep me from a false step
Behind me, I hear them
shrivel
When I look back quickly
the remnants pretend nothing
is going on, but if I do it calmy
they are completely gone
 |
|
Bundel: Waartussen
Opdracht: Maria Godschalk
Kein Weg, ein Abgrund schon
Kalter Wind, drohende Wolken
Es ist hier ungastlich
Diagonal vor mir knistern
schwarze Blätter auf
Direkt vom Boden
Eulen wachsen daraus
sie blasen sich auf
nachdenklich wie sie sind
Als ob sie fliegen könnten
sind sie nahe am Rand, um mich
von einem Fehltritt fernzuhalten
Hinter mir höre ich sie
verschrumpeln
Wenn ich mich schnell umdrehe
tun die Reste als wäre nichts los
aber wenn ich es ruhig mache
sind sie komplett verschwunden
| |
|
Bundel: Waartussen
Opdracht: Maria Godschalk
Ich habe nicht einmal an einem Fluss gelebt
dennoch starre ich wieder in die Ferne
auf nichts, auf das Wasser
das auch nicht wählen kann
wo es hinkommt
über welche giftigen Gründe
und stacheligen Erwartungen
verdünnt, gefroren oder gefressen
von tausend Kilometern Sonne
Auf meinen Schultern wachsen
schwarze Flügel des Heimwehs
aber ich weiß, dass ich gedeckt bin
vom Löwen meiner Pflichten
gegenüber Menschen wie mir
die einmal irgendwo träumend
losgefahren sind und gelernt haben
dass es kein Zurück gibt
zu ihrer Jugend
| |
|
Bundel: Waartussen
I didn't even live by a river
yet again I stare into the distance
at nothing, at the water
that cannot choose either
where it ends up
over which toxic grounds
and prickly expectations
diluted, frozen or eaten
by a thousand kilometers of sun
Black wings of homesickness
grow on my shoulders
but I know I'm covered
by the lion of my duties
to people like me
who once left somewhere
dreaming, to learn
that there is no way back
to their youth
| |
|
Bundel: Waartussen
