Onze huid is een fijne scheiding
om met lijf en leden op te heffen
en als we kussend één adem zijn

zijn we ook nog één geest
geen verschillende gedachten
één hartstocht, niets dat ons scheidt

eens met elkaar en met onszelf
compleet in grenzeloos

Maar waar ruimte is, komt
aanwezigheid, stilletjes sluipen
er gedachten binnen, hand in hand

bouwen ze een dikke muur
als een onwrikbaar houvast
voor vertrouwde opvattingen

Je ziet geen muur meer
alleen een groene haag

woekerend van herhaling
en geworteld in de behoefte
om met bekenden apart te zijn

zonder tegenspraak
ambivalenties en begrip
veilig en niet machteloos

Ik kwam iemand tegen en vroeg
Waar ga je heen? Wat ga je doen?
Daarginds is een groot veld
waar ik ga zingen
om mijn ziel te bevrijden

Mensen zijn van goud, sterren-
stof in het grote, grote veld
- eindelijk terug in de tuin
O, mag ik met je mee?
Weg uit de smog!

We tollen maar rond
in uitzichtloze nevels
maar heel misschien
verandert er iets
in de tijd, of in mij

Het leger gooit geen bommen
meer, maar eten en drinken
op alle hongerige mensen
zonder geld, duivels geld
- eindelijk terug in de tuin

Het paradijs is geplaveid, overal
kun je nu voor de deur parkeren
Roze muren en plastic bloemen:
plekken waar mensen graag zijn

Is het niet jammer dat pas achteraf
je ogen opengaan voor wat je had?
Het paradijs is geplaveid, overal
kun je nu voor de deur parkeren

Alle bomen zijn gered, kom kijken
in de kassen van het museum!
Het is niet duur om ze allemaal te zien
en je krijgt er vlinders en bijen bij!

Overal zijn kassen, geen vlekje te zien
op de appels, ze worden niet eens bruin
Maar gisterenavond sloeg de deur dicht
en mijn lief reed weg in een grote taxi

In bogen golvend englenhaar
of ijskastelen in de lucht
en veren van een adelaar
zo drijven wolken op een zucht
van wind, de tovenaar

Maar meestal vind ik er niets aan
het sneeuwt of stormt, de regen stroomt
en wat ik zoal heb gedaan
is niet waarvan ik heb gedroomd

Ik was een wolk die alles zag
de blauwe hemel, 't groene gras
precies in evenwicht, en ach
zo dacht ik dat de wereld was

Rozengeur en maneschijn
met vrienden thuis op mijn terras
voor altijd met jou samenzijn
Zo dacht ik dat de liefde was

Maar nu is het gewoon een sleur
ik lach als iemand naar me kijkt
Doe maar gewoon, nee geen gezeur
want niets is wat het lijkt

Bang zijn, huilen, geen berouw
mijn eigen weg gaan, geen kompas
behalve: Ja, ik houd van jou
Zo dacht ik dat het leven was

en ja, nog steeds geef ik erom
want alles heeft betekenis
en, noem het wijs of noem het dom
dat is ervaren wat het is