Thuis, geen kleren aan
haren borstelen
me opmaken
in de spiegel lachen

Toasten op mezelf:
ik houd van mij
na jou

Thuis, geen kleren aan
de gordijnen open
vrij, vrij in het zicht
van de duisternis

In de nacht ben ik vrij
in de nacht houd ik van mij
na jou

Laat de straten mij zien
laat de nacht mij maar zien
ik ga mij niet verbergen
na jou

Iedereen mag mij zien
Ik houd van mij
na jou

Ben jij een engel, en ik een hond?
Kom jij uit de hemel en ik uit de hel?
Of ben jij een hond, mijn hond?
En gaan we samen naar de hel?

Waar neem je me mee naartoe?
Waar neem ik jou mee naartoe?
Waarom wil je van mij houden?
Wat kan ik jou ooit geven?

Hoe meer jij van mij houdt
hoe meer ik jouw liefde
verraden moet, verscheuren moet
als een hond aan de poort

Hoe meer jij in mij gelooft, hoe meer
ik terug zal bijten tot jouw liefde dood is
aan de poort van de hemel
of de poort van de hel

We waren door het dolle heen
zo blij met elkaar, zo blij
elkaar gevonden te hebben
liefde gevonden te hebben
ware liefde, voor jou en mij

Mijn liefde voor jou is er nog
je kunt haar zien stralen
waar je ook bent, laat de zon
van je bezigheden ondergaan
en blaas de wolken van je zorgen weg
dan zie je haar, zie je mij
weer bij jou

Ik leefde met mijn vrienden
tot ik jou ontmoette
en jij mij meer dan zij
bleek te geven, wat
ik ook aan jou wil geven

Mijn liefde voor jou is er nog
je kunt haar zien stralen
waar je ook bent, laat de zon
van je bezigheden ondergaan
en blaas de wolken van je zorgen weg
dan zie je haar, zie je mij
weer bij jou

De kou ligt dik
over de wereld als stof
alsof er al heel lang
niemand meer is

en ik ben vergeten
of over het hoofd gezien
achtergelaten alsof ik niet
meegenomen kon worden

Niemand met wie ik kan
delen wat ik voel, de kou
sinds jij weg bent, de kou
sinds ik alleen thuis ben

Niemand
om aan te vertellen
dat ik jou, mijn liefste
liefste kwijt ben

Helemaal alleen
Niemand
die ziet, die weet
dat ik jou mis

Mijn tent heeft een gat
bovenin, dat is de maan
die altijd schijnt
Voor mij, na mij

Maan, jij hebt toch plaats?
Zeg me, heb je een plekje
voor mijn hart?
Dan kom ik

als ik sterf
graag naar jou
om met jou mee
mijn liefde te laten schijnen

Alles zal ik ooit achter moeten laten
en niets ervan is van mij
behalve dan mijn liefde
die is van mij
helemaal van mij

voor mijn liefste hier op aarde
Daarom hoop ik
later met jou mee te mogen
schijnen op hem

Niets is van mij
behalve dan mijn liefde
die is van mij
helemaal van mij
helemaal van mij

Van jaar tot jaar sneeuwt het
herinneringen, ze bedekken
en blokkeren de oprit

Ik schep ze aan de kant
Ik moet eruit, ik moet
boodschappen doen

En als ze gaan smelten
als ze in de regenpijp
druppelen en weglopen

lig ik wakker in bed
te luisteren en volg ik
het kabbelen in de goot

Het maakt me wanhopig
Ik wil weg, een pauze
om alles op te schrijven

om het te vertellen
in het donker en antwoord
te krijgen, een applaus

's Avonds loop ik graag
door de straten, kijkend
naar de mensen in hun huizen
en dan vraag ik me af
met wie ik zou willen ruilen

en wat voor ruil dat dan is
Wat geef ik en wat krijg ik?
Een ziel voor een ziel, misschien
niet om voor altijd te houden
maar, wie zou de mijne willen

met alle gevolgen van dien?
Natuurlijk krijg ik geen antwoord
Een vogel op een straatlantaarn
kijkt naar mij, het is nacht
dus ze zingt niet

of ze nu vrij is of gevangen
ze zingt niet, want het is nacht
Maar we zijn nu niet alleen
en ik wil wel met haar ruilen
Ja, dat heb ik gedaan

Ik wil andere gedachten
ik wil niet alleen zijn
met die meningen
over wat ik doe

Dus zet ik de muziek hard
en werk ik hard, met een taart
op feestdagen, een hele taart
helemaal voor mij

En dan word ik misselijk
en moet ik overgeven
Weer zo'n herinnering
die ik niet kwijtraak

die rustig wacht op twijfels
en dan in de rij gaat staan
van al mijn gedachten
over wat ik heb gedaan

Het is geen feest, geen taart
niet een hele taart voor mij
alleen mijn werk, dus
neem me dat niet af

Onze liefde vult de kamer
Het basso continuo van jouw stem
plooit zich en mengt zich
met de zang van de snaar
die jij in mij aanslaat, die
tot in de hemel weerklinkt
de hemel, de hemel

Ik buig mijn takken mee
met jou, ik kabbel gedachten
aan jou overal over jou heen
ik drink het restje uit jouw beker
mijn lippen drukken waar de jouwe
mij nog kussen, in de hemel
de hemel, de hemel

Buiten danst de storm
iets vrij, het rent weg
de hoek om, de nacht in
die wij laten wachten
We blijven nog hier
in het licht van de hemel
de hemel, de hemel

Laat muggen mijn bloed maar drinken
Ik blijf hier om zelf te genieten
van het bloed van de maan

de vuurvliegjes door de tuin
en de joelende kinderen
om een kampvuur ergens

Achter dendert er een vrachttrein langs
waar ooit de hoeven van bizons roffelden

Mijn dromen zijn blind en naamloos
Ze schijten ter plekke
en eten als ik weg ben

Misschien zou het gemakkelijker zijn
zonder hen, maar als ik ze zie
slapen, is alles goed

Achter dendert er een vrachttrein langs
waar ooit de hoeven van bizons roffelden

Er zit een zwart engeltje
vast in het restje drank
op de bodem van mijn glas

Ik drink graag, een glas
is fijn gezelschap, net
familie, Familie

Dat zwarte engeltje ben ik
Het is mijn goede ik, mijn liefde
die vastzit op de bodem

van jouw beloftes
die jij niet kon houden
Ach, een beginnersfout

Beloftes die je breekt
zullen jou breken
Ik weet er alles van

met de zelfbedachte troost
dat een gevallen engel
nog steeds een engel is
na jou