Het sluiten van de hemel is het laatste
dat ik zie, alleen mijn luchtbellen
kunnen ontsnappen, zelf zweef ik

gewichtloos omlaag
zink niet, verdrink niet
verdwijn langzaam

voel niets wanneer ik land
op de diepe bodem van de zee
die zich in het water spiegelt

als een donkere put
de lichtcirkel nog maar een punt
een ster in mijn eeuwige nacht