Mama was werken
wij zaten thuis
konden er niet uit
sneeuw, geen schoenen

overal stilte
angst voor de politie
en verdrongen waanzin
die verlangens wurgt

zonder ze te doden
onmogelijke liefde
alleen de dagelijkse aardappelen
hopend op iets

van de herhaalde beloften
voor ons, de kinderen, en nu
wij geen kinderen meer zijn
voor onze kinderen

Ons mooie leven, ingepakt
tegen de kou die terug kan komen:

blikken met bonen, oude kranten
kapotte kleren, potten jam
tot aan het plafond
het harde land, en de harde hand
van de grote leiders, en de kleine
die vochten voor hun eigen voordeel
de helden van staal, later weggescheurd
uit hun huis en uit de boeken

Maar wij zijn er nog, in ons muffe huis
wij delen nog - een mooi leven