Zywa Jouw heuvel

Wanneer jij schijnbaar achteloos
de handen mannelijk in de broekzakken
je weg naar de heuvel koos
braken onder jouw hakken de takken
     Dan dacht je steeds expres
     dat ik er ditmaal niet zijn zou
     jouw 'vlasblonde prinses
              van wie ik hou'

Jij deed mij in bed stilletjes huilen
ofschoon ik jou maar hoefde te zien
om mijn tranen voor een lach te ruilen
en mij in een ommezien
     blij en licht te voelen
     gewoon omdat jij er was
     iedere avond, om je te verkoelen
     op jouw heuvel, in het struikgewas

Eén keer op een avond
nam ik jouw hals in mijn handen
en zoende je langdurig op de mond
mijn spitse tong tegen je tanden
     Mijn lome vingers streelden langzaam
     jouw witte maar warme wangen
     Een lichte gloed lauwerde mijn lichaam
     vervulde ons met schaamte en nameloos verlangen

Gedicht 6
Delft, 1973-12-10

Terugkeer naar Atlantis (Hubert Lampo) - 1953
Roman
Bundel: Het Grote Geheim 
Trefwoord: Verliefd: vroeger 
Eerbetuiging: Lampo, Hubert 
Zywa
Home5-7-5
PenseelPuimPuinRegenLiefdes
VerdichtTrekvogelsAlsloosFoto
Aandacht is als zonneschijnVermeld © Zywa bij gebruik van teksten,
tekeningen, ontwerpen, schilderijen en foto's
Woord zoeken:  CTRL-F