Ik ben ik en jij bent jij
er zijn te veel mensen

om van te kunnen houden
te veel om te kunnen leven zonder

omgangsvormen, al kost dat
wel vreugde om het wonder

van elkander – elke ander
die je ontmoet, jij en ik

die is zoals wij



De mensen naast mij

in de trein zitten te praten
Ik hoor hun verhalen, hoor

gelukkig niet bij hen
hoop ik

ze zijn zo anders, of erger
nog: ik ben ook zo

Het wonder laten wij
onuitgesproken ongezien

I am I and you are you
there are too many people

to possibly love
too many to possibly live without

manners, although it takes
the joy of the wonder

of each other – every other
you meet, you and me

who is like us

The people next to me

on the train are talking
I hear their stories, luckily

I don't belong to them
I hope

they are so different, or even
worse: I am the same

Unspoken we leave
the miracle unseen