Ik weet nog goed, toen ik een meisje was
en ergens lag te zonnen in het gras
heb ik een vrouw gehoord, een lieve stem
die in gesprek was met een man om hem
verhalen van hun zoontje te vertellen
ze vroeg hem voortaan vaker op te bellen
maar zelf kon zij het zonder hem wel stellen
want mannen worden veel te graag bekoord
en liefde is tenslotte maar een woord

Ik vond het gek wat zij daar zei
en schoof een beetje dichterbij
werd toen verrast door wat ik zag
haar lach die naast de zijne lag
verguld te zijn met deze dag
Had ik het soms verkeerd verstaan
en toonde hun gedrag juist aan
dat liefde is zoals het hoort
onzegbaar meer dan maar een woord?

Die dag begreep ik niet wat zij hem zei
maar later leerden al mijn vriendjes mij
dat lippen die zo zoet en o zo zacht
hartstochtelijk beminnen in de nacht
ook kunnen drukken op een vreemde vrouw
terwijl ze fluisteren ik hou van jou
wat iedereen natuurlijk liever hoort
dan: liefde is tenslotte maar een woord