Het is tijd, geen kasjmier
meer, geen zijde, zachte
vachten en vanillelakens

niet mijn bloed laten koken
in een waterval met duizend
vingers koudvuur op mijn huid

maar onder zoete zoemende
lindebloesems echt kussen
achter wuivende gordijnen

samen verdwijnen
in een grenzeloos lichaam
dat niet langer bloedt

van verlangen
een kind baart
dat ruikt naar geluk