Zywa
Tweestem
Toen hij huilde luisterde ik
Ik keek hem aan zonder iets
te zeggen, ik weet niet hoe
laat het was, of het druk was
op straat, in wat voor kamer
we zaten, ik keek en luisterde
niet langs hem heen
Zijn woorden klonken
laag en langzaam
als een bas
in mijn stilte
en later
zongen mijn vragen
als een cello mee
met zijn verhaal, vergezelden
mijn gevoelens zijn verdriet
Zo liepen wij samen door de pijn
Verder niets
|