Zywa
Andere lentes
Op een dag kwam weemoed
in me wonen
je bent eenzaam
zei ze
je ziet de mensen
passeren
en je denkt
zij leven
met handen en voeten
je mist dat
zonder te weten
waarnaar je verlangt
misschien naar de sferen
van vroeger
de andere lentes
toen de dagen nieuw waren
jijzelf onsterfelijk
en de wereld van jou was
|