In de kronkel van de beek

zakken mijn gedachten weg
tussen zonvlekken verglijdend
water en zwevende tinten

groen. Er drijft niets
tegen de stroom in. Ik
voel onder de waterspiegel

ruimte voor geheimen
schuilplaatsen van wat
de toekomst wordt, misschien

Mijn vriendinnen steken kaarsen op
en zullen op de terugweg praten
over de jongens op de banken

maar ik zit liever ongestoord
onder de heilige eiken
in de kronkel van de beek