Om het vee te laten grazen trek ik
van oase naar oase, zeulend

met een enorme zandloper
een toren op wielen, en ik tel

korrel na korrel
tot de tijd op zal zijn, ik tel

mijn moedeloosheid af:
wat zal ik dan hebben bereikt

als oude man? Alleen dat ik zelf
in de woestijn een zandloper ben

met korrels geluk: familie
enkele vrienden en de schoonheid

van de sterrenhemel, een beker
helder water, een veilige nacht

en soms het godsgeschenk
van een kwartel of wat honing