Zywa
Onuitwisbaar
Het is avond, de kinderen zitten
op de bank en ik speel
hun voor hoe ik als jongeman
de stad bevrijd heb met staaldraad
om de halzen van de mannen
die hadden bekend, ook de vader
van mijn meisje. Flink aantrekken
totdat het hoofd ja knikt
Schoon werk, geen spatje bloed
We deden het na van een film
die niet zo echt was als het zelf doen
en drie keer over mensen heen rijden
of met een knuppel woord
houden als iemand niet wil
betalen voor zijn veiligheid
Net als de kinderen ben ik
er trots op, maar in bed denk ik
dat niet die duizend fout waren
maar ik, maar waarom? Waarom
bewegen de gordijnen steeds?
Waarom staren er dode ogen
naar mij en wat staat er
achter hen onuitwisbaar
geschreven in de hemel?
|