Zywa
Afgedankte tafel
Leegte trekt mij over de stoep
langs het huis waar ook
mijn ouders niet meer wonen
Alles is anders
Het hart ontbreekt
Het tafelmassief
van de ongeschreven regels
gepreekt tot gehoorzaamheid -
een boek vol in mijn hoofd
Ik voel het gewicht ervan
verschuiven bij het zien
van de kamer, zo vertrouwd
de zekerheden weer zwaar
en duidelijk na jaren
verijling, een onverlies-
baar geloof, ondanks
het openslaan
van de bladzijden en
ondanks mijn weg
mijn waarheid
mijn leven zonder
|