Met mijn zusjes deed ik mama
en haar vriendinnen na
Door op alles te letten

van wenkbrauw tot voetstap
elke spier onder zijn mantel
het menu en onze kleren

lieten we papa die koning is
zijn belangrijke werk doen

     Al zolang leef ik zonder
     vriendinnen, zonder kind
     Ik strijk geen lakens glad

     voor mijn Achilles, de gevoelige
     held, zijn goddelijke lichaam
     Op onze huwelijksdag

     besprenkelde de priester mij niet
     met wijwater, hij besmeurde me

          met klever uit het gouden vat -
          vies mengsel van bloed, wijn
          honing, en niemand durfde

          te kijken - onder de offertafel
          naast het laaiende vuur van de brand-
          stapel schopte hij me: blijf stil zitten!

          Zijn mes blonk, ik zag hem trekken
          aan de hinde die mijn plaats innam

Ach, welke vrouw leed en lijdt niet
aan mooie meisjesdromen
gefnuikt door snode plannen

waaraan ze hoogstens half
ontkomen is?

With my sisters I imitated
mama and her friends
By paying attention to everything

from eyebrow to footstep
every muscle under his cloak
the menu and our clothes

we let Dad, who is king
do his important job

     For so long I'm living
     without friends, without child
     I'm not smoothing out sheets

     for my Achilles, the sensitive
     hero, his divine body
     On our wedding day

     the priest didn't sprinkle holy
     water on me, he besmirched me

          with glue from the golden vessel -
          a foul mix of blood, wine
          honey, and nobody dared

          to look - under the offering table
          next to the raging fire of the funeral
          pyre he kicked me: keep quiet!

          His knife shone, I saw him pull
          at the doe that took my place

Oh, what woman didn't and doesn't
suffer from beautiful girls' dreams
put down by sneaky plans


from which she has escaped half at the utmost?

Mit meinen Schwestern ahmte ich
Mama und ihren Freundinnen nach
Indem wir auf alles achteten

von Augenbraue bis Tritt
jeder Muskel unter seinem Mantel
das Menü und unsere Kleidung

ließen wir Papa, der König ist
seine wichtige Arbeit erledigen

     Schon solange lebe ich ohne
     Freundinnen, ohne Kind
     Ich glätte keine Laken

     für mein Achilles, den sensiblen
     Helden, seinen göttlichen Körper
     An unserem Hochzeitstag

     hat der Priester mich nicht mit Weih-
     wasser besprenkelt, er beschmierte mich

          mit Kleber aus dem goldenen Fass -
          schmutzige Mischung aus Blut, Wein
          Honig, und niemand wagte es

          zu schauen - unter dem Opfertisch
          neben dem lodernden Feuer des Scheiter-
          haufens trat er mich: still sitzen!

          Sein Messer glänzte, ich sah ihn
          die Hinde ziehen, die meine Stelle nahm

Ach, welche Frau litt und leidet nicht
an schönen Mädchenträumen
von ruchlosen Plänen gebrochen

denen sie höchstens halb
entkommen ist?