Zywa Gefnuikte meisjesdromen

Met mijn zusjes deed ik mama
en haar vriendinnen na
Door op alles te letten

van wenkbrauw tot voetstap
elke spier onder zijn mantel
het menu en onze kleren

lieten we papa die koning is
zijn belangrijke werk doen

     Al zolang leef ik zonder
     vriendinnen, zonder kind
     Ik strijk geen lakens glad

     voor mijn Achilles, de gevoelige
     held, zijn goddelijke lichaam
     Op onze huwelijksdag

     besprenkelde de priester mij niet
     met wijwater, hij besmeurde me

          met klever uit het gouden vat -
          vies mengsel van bloed, wijn
          honing, en niemand durfde

          te kijken - onder de offertafel
          naast het laaiende vuur van de brand-
          stapel schopte hij me: blijf stil zitten!

          Zijn mes blonk, ik zag hem trekken
          aan de hinde die mijn plaats innam

Ach, welke vrouw leed en lijdt niet
aan mooie meisjesdromen
gefnuikt door snode plannen

waaraan ze hoogstens half
ontkomen is?

Gedicht 554
Amsterdam, 2016-02-04

Naar: Iphigeneia
Bundel: Blauwe plekken 
Trefwoord: Godsdienst: belofte 
Eerbetuiging: Euripides 
Zywa
Home5-7-5
PenseelPuimPuinRegenLiefdes
VerdichtTrekvogelsAlsloosFoto
Aandacht is als zonneschijnVermeld © Zywa bij gebruik van teksten,
tekeningen, ontwerpen, schilderijen en foto's
Woord zoeken:  CTRL-F