Ze zijn niet bang
om te haten
en wat heb ik eraan
om daar iets van te denken

Ze zijn zo beschaafd
ze trekken fluwelen handschoenen aan
noemen je naam en nemen je bij de hand

zwieren je rond als een kind
zonder dat je kunt lachen
omdat zij dat doen

Op de muren trekken ze strepen
levend rood
Er zijn foto's van

De stukken schuld en schande
hebben ze netjes begraven op velden van eer
met elk jaar weer
een plechtige herdenking

They are not afraid
to hate
and what use is it
to have an opinion about that

They are so civilized
they pull on velvet gloves
call your name and take you by the hand

spin you around like a child
without you being able to laugh
because they do

On the walls, they draw streaks
of living red
There are pictures of it

They decently buried the pieces
of guilt and shame at fields of honour
with every year again
a solemn commemoration

Sie haben keine Angst
zu hassen
und was nützt es mir
dabei was zu denken

Sie sind so zivilisiert
sie ziehen Samthandschuhe an
rufen deinen Namen und nehmen dich bei der Hand

wirbeln dich herum wie ein Kind
ohne dass du lachen kannst
weil sie es tun

Auf die Wände ziehen sie Striche
lebendiges Rot
Es gibt Bilder davon

Die Stücke Schuld und Schande
haben sie ordentlich in Ehrenfeldern begraben
mit jedes Jahr wieder
einer feierlichen Gedenkfeier