Zwervers zijn de sprookjes van de stad

slecht vermomde gevaren, grijnzende
tanden boven mijn kinderwagen
Waarom doen we daar niets aan?

Ik heb me zo geoefend in gewoon
aardig zijn als een viooltje
sterk en onaangedaan

door stormen van wonden
verliefdheid en verzet
ik heb me zo geoefend in glim-

lachende gedachten

maar een kind, mijn kind
laat ik geen pokdalige pad of
landlopende koningszoon kussen

hoe waar het ook is
dat boze feeën, oude koninginnen
heksen, hongerige reuzen en wolven

alleen maar mijn angst zijn
voor lege, uitgeputte liefde
Alleen maar mijn angst zijn