Ze houden zich stil, de oude doden
in grauwe lakens en de jonge stralend wit
met een flubberknoop boven hun hoofd
stokstijf in de gotische nissen
van de hoog wiegende bomen

Een middeleeuws openluchtmuseum
vogelloos stil met vlagen wind
onverstaanbaar ritselend
in de blaadjes die bewegen
maar dat is nog geen leven

Ik moet binnenin kijken
door een microscoop turen
of ik het zelf ben, daar
in die drukke havens
van ionen en moleculen

Leven of sterven ze
eten ze of worden ze gegeten
en ben ik alleen nog voedsel
en een spookverschijning
van mijn eigen dood?