In mijn donkerste kleren sluip ik
's nachts van het front naar huis
bukkend langs de muren
van de begraafplaats, kruipend
door de greppel om de controlepost

Mama huilt
en duwt me achterom
naar het aangeharkte bed
tulpen onder de jasmijn
waar een soort van vrede is

Ik moet
doen wat ik behoor te doen
net als mijn broer, die hier ligt
in onze geheime boezem
omdat hij durfde te spreken over vrede

toen naburige dorpelingen kwamen
schreeuwen uit de loop van een tank
dat we opzij moesten gaan
voor hun bescherming uit naam
van de Allergrootste en de regering