Zywa
Geur van braaksel
Symfonie op de grens
van het leven voor het
aanschijn van de Aanwezige
Gebroken, na enkele uren
op de harde kerkbank
De geur van braaksel
een weggedragen vrouw
een vagevuur en de waanzin
van de duivel voor haar ogen
Hij danst wild stampend
als een beer om haar heen
Raak mij aan, vernietig mij
al mijn herinneringen
aan hem, vaag mij uit
de eindeloze hel van zijn liefde
voor een ander
|