De zwarte zon in mij huilt
jou van vroeger en nu nat
van liefde en ademnood

Weer een dag
opnieuw beginnen
hoe houd ik dat vol?

Weer een nacht
de doem, het verzwegen vonnis
de zwarte zon om mij

die mij uitzuigt en laat
wapperen in de wind om mij
leeg weg te laten waaien

Toch tekortgeschoten, en
nog het fluisteren in huis
de lieve woordjes overal