Zywa
Café De Buurman
Van ver ben ik
verstoven, hierheen
gewaaid als saharazand
neergeregend
op vruchtbaar land
een korrel stuifmeel
in de gele rand
om de plas in de kuil
op dit pad
waar jullie nooit komen
en ik elke dag
naar het café loop
hopend op contact
in jullie taal, maar
alleen Jannie heeft tijd
om mijn wachten te helpen
bekorten met hoop
en soms zit er iemand
die zich verveelt
thee te drinken
naast mij
|